Klasyka. Zapewne niektórzy z Was natknęli się na tę powieść w szkole i jak to zwykle jest przy lekturach, zdania są podzielone. Jedni uważają, że jest to nudna, monotonna lektura, która nic nie wnosi, a opowiada o banalnych tematach, których mamy już nadmiar. Inni utrzymują przekonanie, że jest to jedna z pierwszych wciągających, obowiązkowych książek. Dostrzegają pewne poplątania fabuły, które ją urozmaicają i naprawdę znajdują mobilizację, aby czytać dalej… Jest także grupa osób, która w ogóle nie zdecydowała się przeczytać tej pozycji i wiecie co Wam powiem? Powinni naprawdę żałować. Osobiście nie uznaje tej książki za najlepszą jaką kiedykolwiek przeczytałam, a także doświadczyłam o wiele ciekawszych lektur, ale muszę przyznać, że ta wnosi naprawdę dużo moralnych prawd, a może po prostu życiowych…
Holden Caulfield jest głównym bohaterem. Zostaje wydalony z prywatnej szkoły średniej z internatem. Przed opuszczeniem internatu wdaje się w bójkę ze swoim współlokatorem, a także gwałtownie reaguje na krzywdzącą go opinię profesora historii. Decyduje się wrócić do Nowego Jorku, gdzie jest jego dom rodzinny. Jednakże stara się unikać swojej rodziny. Jest bowiem pewny, że nie zrozumieliby jego zachowania, a tym bardziej zaistniałych sytuacji.
Błąka się po mieście i zatrzymuje w tanim motelu. Jego doświadczenia życiowe się zwiększają poprzez chodzenie do klubów nocnych czy też spotkania z prostytutką. Czy Holden jest więc typowym buntownikiem, który niczym się nie przejmuje? Czy żyje tylko i wyłącznie w swoim świecie nie reagując na wzory, którymi powinien się kierować? Jedno jest pewne. Holden jest bardzo wrażliwym młodzieńcem, który może aż za bardzo dostrzega brudy świata. Wie jednak, że nie można go w pełni oczyścić. Balansuje między dwoma światami. Światem niewinnego dzieciństwa, beztroski i prostoty i światem dorosłości, który wcale nie jest tak piękny jak zawsze nam obiecywano…
O dobroci, która skrywa się w sercu świadczy spotkanie z zakonnicami. Wzruszony chłopak ofiarowuje im dziesięć dolarów na cele dobroczynne…
Jak rozwinie się akcja musicie przekonać się oczywiście sami. Gwarantuję Wam dobrą lekturę, która wnosi wiele moralnych kwestii. Która porusza tematy, których boimy się poruszać mimo konieczności konwersacji o nich. Musicie się jedynie otworzyć na legendę tej książki i na pewno nie nastawiać się na spektakularne emocje. Wy ją przeżywacie po swojemu. Otwórzcie wrażliwość i dopiero wtedy ją oceniajcie. Otwórzcie się na to, co chce Wam ona przekazać.
Już na sam koniec pragnę zauważyć (czy raczej zwrócić uwagę) jeszcze dwie sprawy nie mniej istotne od poprzednich. Pierwsza to kolejne aspekty problematyki. Zauważamy w „Buszującym…” walkę pojedynczej osoby, zwykłej jednostki z całym społeczeństwem. Problem jest taki, że jest ona z niego zupełnie wyizolowana. Szuka właściwej dla siebie ścieżki, ale czy ją znajdzie?
Druga sprawa to tytuł. Nie jest on przypadkiem. Polecam wgłębianie się w lekturę i odkrycie jego znaczenia… znaczenia, które chociaż jest bardzo wyraźnie przedstawione, może być bardzo różnie interpretowane…

Klasyka. Zapewne niektórzy z Was natknęli się na tę powieść w szkole i jak to zwykle jest przy lekturach, zdania są podzielone. Jedni uważają, że jest to nudna, monotonna lektura, która nic nie wnosi, a opowiada o banalnych tematach, których mamy już nadmiar. Inni utrzymują przekonanie, że jest to jedna z pierwszych wciągających, obowiązkowych książek. Dostrzegają pewne...