Długo planowałam spotkanie z bohaterami wykreowanymi przez Emily Jane Brontë. Oczekiwałam historii przepełnionej miłością dwojga ludzi, a otrzymałam opowieść zgoła odmienną, w której pieczę sprawują nienawiść i chęć zemsty. Choć typowego uczucia miłości jest tu jak na lekarstwo, z dużym zainteresowaniem wkroczyłam na angielskie wrzosowiska, aby zmierzyć się z tą tragiczną historią. Czy było warto?

Do Drozdowego Gniazda przyjeżdża nowy zarządca, Lockwood i swoją nieposkromioną ciekawością pobudza wieloletnią służącą Ellen do opowieści o tajemniczych losach dwóch rodów. Historia widziana oczami Ellen rozpoczyna się od wczesnych lat dzieciństwa obecnego właściciela Drozdowego Gniazda i odległych o kilka mil tytułowych „Wichrowych Wzgórz”, Heathcliffa. Kobieta bardzo dokładnie relacjonuje kolejne wydarzenia rodzin Earnshawów i Lintonów, w dużej mierze pochylając się nad ich wzajemnymi uczuciami. Heathcliff od początku sprawia wrażenie mało gościnnego i gruboskórnego. Jego wypowiedzi często są obelżywe i pozbawione minimalnej ogłady. Lecz to on staje się bohaterem tragicznej miłości do Katarzyny, musi niejednokrotnie walczyć z poniżeniem i lekceważeniem ze strony otoczenia. Nie potrafi pogodzić się z życiowymi decyzjami kobiety, co wpływa na poziom jego antypatii do mieszkańców wrzosowisk, jak również do męża Katarzyny. Śmierć ukochanej jest dla niego kolejnym wstrząsem, który nie poprawia jego kondycji psychicznej.

Całą recenzję znajdziecie na stronie: http://www.mozaikaliteracka.pl/2016/02/recenzja-wichrowe-wzgorza-emily-jane.html

Długo planowałam spotkanie z bohaterami wykreowanymi przez Emily Jane Brontë. Oczekiwałam historii przepełnionej miłością dwojga ludzi, a otrzymałam opowieść zgoła odmienną, w której pieczę sprawują nienawiść i chęć zemsty. Choć typowego uczucia miłości jest tu jak na lekarstwo, z dużym zainteresowaniem wkroczyłam na angielskie wrzosowiska, aby zmierzyć się z tą tragiczną...