Kobiety nigdy nie miały łatwo, od początku musiały podporządkowywać się woli mężczyzny, wychowywać dzieci i zajmować się domem. Często niewykształcone i ograniczane, były zupełnie inaczej traktowane niż przedstawiciele płci męskiej – o wiele gorzej. Lysandra dotąd tego nie odczuła, urodziła się w Sparcie, a więc w jednym z nielicznych polis, gdzie szanowano kobiety, osoby rodzące nowych wojowników. Pozycja naszej bohaterki była jeszcze wyższa, a wszystko ze względu na to, że była kapłanką bogini Ateny: wszechstronnie uzdolniona, od dziecka uczyła się sztuki wojennej. Niestety los bywa przewrotny, o czym wkrótce przekonała się na własnej skórze…

Jako jedyna ocalała z morskiej katastrofy została uwięziona przez Balbusa – właściciela szkoły dla gladiatorek, do której wkrótce była zmuszona dołączyć. Wraz z innymi kobietami była szkolona, a przekazywane techniki zabijania miały zapewnić im przeżycie na arenie. Przygotowywane do zapewniania uciechy widzom miały świadomość, że ich życie może wkrótce dobiec końca, jednak nie przeszkodziło im to wierzyć w to, że może kiedyś zdołają wykupić lub wygrać upragnioną wolność. Lysandra musiała się przystosować do nowych warunków panujących w szkole, jednak jej sposób bycia sprawił, że dorobiła się wielu wrogów, którzy tylko czekają na jej upadek.


„Gladiatorka” przenosi czytelnika do starożytnego Rzymu, który przez brutalne podboje stał się imperium. Nie jest to jednak typowa powieść, w której wszystkie lub większość elementów świata przedstawionego zostały wymyślone przez pisarza. Russell Whitfield jest miłośnikiem starożytności, a swoją fascynacją starożytną Grecją i Rzymem chciał zarazić innych. Dzięki jego zainteresowaniom „Gladiatorka” jest pozycją, która obrazuje i uzupełnia wiedzę dotyczącą tych dwóch cywilizacji, a zarazem przedstawia losy kobiet – gladiatorów, o których na ogół się nie wspomina, a które istniały naprawdę, tak jak postacie Achilli i Amazony.

Pomiędzy jej stronami czytelnik będzie miał możliwość zapoznać się ze spartańskim wychowaniem, stosunkiem barbarzyńców do Rzymian, sposobem karania złoczyńców itd. Ciekawym zabiegiem zastosowanym przez autora powieści jest wyróżnienie typowych nazw i określeń tego okresu poprzez kursywę. Dzięki temu odbiorcy na długo pozostaną w pamięci słowa takie jak „agoge”, „chiton”, „lanista” itp. Jednak do najlepszych pomysłów mogę z pewnością zaliczyć przywołanie nazw zbroi i zamieszczenie ich rysunków na pierwszych stronach książki. Przy ich pomocy o wiele łatwiej wyobrazić sobie wygląd gladiatorek walczących na arenie.

„Gladiatorka” jest powieścią niezwykłą, w której świat przedstawiony jest wręcz namacalny. Odbiorca staje się obserwatorem a zarazem towarzyszem Lysandry, która została wystawiona na ciężką próbę. Każda z występujących w powieści postaci jest wyrazista, jednak w trakcie lektury odnosiłam wrażenie, że autor za bardzo chciał pokazać psyche Spartianki, przez co jej postać stała się niezmiernie irytująca, a czasami wręcz sztuczna. Przez swoje zachowanie i stosunek do innych zyskała więcej wrogów, aniżeli przyjaciół, nic więc dziwnego, że nie zdołała zdobyć mojej sympatii.

Russell Whitfield wykonał kawał dobrej roboty pod względem przedstawienia stoczonych walk. Ich opisy były tak dokładne, że czytelnik momentami czuł zapach krwi oraz słyszał krzyki publiczności, która podekscytowana walką zachowywała się jak w jakimś transie. Pomiędzy stronami „Gladiatorki” znajduje się wiele scen erotycznych, które mogą w niektórych wywołać konsternacje. Sądzę jednak, że obecność tego typu opisów wpłynęła pozytywnie na tę publikację, ponieważ sprawiła, że przedstawione postacie stały się bardziej rzeczywiste. W końcu gladiatorki też były ludźmi i tak jak oni ulegały pierwotnym instynktom, potrzebowały ciepła oraz miłości drugiego człowieka. Z tego powodu opisy homoseksualnych aktów z pozostałymi elementami powieści tworzą kompletną całość.

„Gladiatorka” jest pozycją wartą bliższej uwagi pomimo tego, iż jej akcja nie należy do najszybszych i właściwie oprócz walk nic ciekawszego się nie dzieje. Pomimo brutalnej treści czyta się ją zadziwiająco szybko i łatwo. Postać głównej bohaterki była momentami nie do zniesienia, jednak mimo tego z zapartym tchem śledziłam jej losy na arenie. W powieści napisanej przez Russella Whitfielda nie zabraknie intryg, rozlewu krwi, ale również wątku miłosnego, który urozmaica lekturę. „Gladiatorka” z pewnością nie będzie w stanie usatysfakcjonować miłośników romantycznych historii, ponieważ ich u nie znajdziemy, dlatego polecam ją wszystkim pozostałym, a w szczególności tym, których fascynuje okres starożytności.

Kobiety nigdy nie miały łatwo, od początku musiały podporządkowywać się woli mężczyzny, wychowywać dzieci i zajmować się domem. Często niewykształcone i ograniczane, były zupełnie inaczej traktowane niż przedstawiciele płci męskiej – o wiele gorzej. Lysandra dotąd tego nie odczuła, urodziła się w Sparcie, a więc w jednym z nielicznych polis, gdzie szanowano kobiety, osoby...