Nie przepadam za dystopią, stronię od science - fiction, ale są książki, które rzucają urok i porywają od pierwszej strony - a wtedy ostatnią rzeczą, nad jaką mam ochotę się zastanawiać jest kwestia, dlaczego tak się dzieje, skoro to zupełnie nie moje klimaty?
Nie inaczej było w przypadku powieści Beth Revis "W otchłani". Generalnie i kijem by mnie nie zagonili do podobnej lektury, a tymczasem... co takiego jest w książce bazującej na ogranych motywach kosmicznej odysei i mocno popularnych elementach dystopii, że mimo to wciąga od pierwszych stron i nie pozwala oderwać się od fabuły aż do samego końca?

Siedemnastoletnia Amy wraz z matką - specjalistką od biotechnologii oraz ojcem - wojskowym wyrusza statkiem kosmicznym w podróż, której celem jest zaludnienie nowej planety. Ponieważ misja ma potrwać trzysta lat, jej uczestniczy zostają poddani hibernacji; jednak na długo przed planowaną datą lądowania Amy zostaje brutalnie wyrwana z lodowego snu, czego o mały włos nie przypłaca życiem. Okazuje się, że ktoś próbował ją zamordować i w dalszym ciągu może czyhać na jej życie. Zdezorientowana dziewczyna próbuje dociec prawdy, co jest zadaniem niełatwym - podobnie jak zrozumienie i podporządkowanie się zasadom panującym na statku kosmicznym.
Od pierwszej chwili Amy czuje intuicyjną niechęć do Najstarszego - despotycznego przywódcy trzymającego pasażerów statku żelazną ręką, zdecydowanego za wszelką cenę utrzymać swój autorytet oraz wyeliminować wszystko, co uzna za zagrożenie dla status quo swojego świata. Niespodziewanie dziewczyna znajduje sojusznika w osobie Starszego, następcy tyrana, zbuntowanego nastolatka o znacznie szerszych horyzontach, na dodatek zafascynowanego Amy. Oboje próbują dowiedzieć się, kto i dlaczego pragnie zaszkodzić misji, uwolnić ludzi od życia w kłamstwie oraz odsunąć od władzy Najstarszego. Na statku jest jednak ktoś jeszcze, komu zależy na przejęciu władzy...

"W otchłani" okazała się zaskakująco dobrą powieścią zważywszy na fakt, iż autorka pełnymi garściami czerpała z motywów niemiłosiernie eksploatowanych w literaturze fantasy i fantastyki naukowej. Podróż statkiem kosmicznym, misja kolonizacyjna na nowej planecie, hibernacja, modyfikacja DNA, klonowanie - to wszystko już było w najbardziej wymyślnych konfiguracjach, jednak Revis nadała tym dobrze znanym i lubianym motywom nowy wymiar. Można dostrzec, jak swobodnie operuje elementami co prawda nie zaskakującymi nas swoją oryginalnością, jak np. koncepcja idealnego społeczeństwa, kontrola umysłów, manipulacja ludzkimi uczuciami i emocjami, fałszowanie historii, dezinformacja, niszczenie wszelkich przejawów kreatywności, samodzielnego myślenia i indywidualizmu, lecz jednocześnie brawurowo realizuje swoją groteskową, wypaczoną wizję świata przerażającą prawdopodobieństwem, wiarygodnością i psychologiczną głębią. Pod piórem autorki ożywają najgorsze ludzkie futurystyczne koszmary i pierwotne lęki: klaustrofobiczne realia statku kosmicznego, brak możliwości ucieczki, maksymalnie zmodyfikowany i zunifikowany sztuczny świat, bezwolne i bezduszne społeczeństwo sterowane przez Wielkiego Brata - wszystko to budzi realny niepokój, przeraża, a zarazem fascynuje.
Odniosłam wrażenie, że głównym bohaterem nie jest Amy czy też Starszy, ale właśnie wykreowana przez autorkę dystopijna rzeczywistość. Zupełnie mi to jednak nie przeszkadzało, tym bardziej, że sylwetkom bohaterów niczego nie można zarzucić; Amy jest dokładnie tak wyrazista, odważna i zdeterminowana, jak można by się spodziewać, zaś Starszy tak zagubiony i niepewny, jak być powinien przywódca oswajający się z nową dla siebie rolą.

"W otchłani" to rewelacyjna lektura znacznie wychodząca poza ramy gatunku. Rozwinięty wątek psychologiczny oraz sensacyjny wzbogacają czytelnicze doznania, nie pozwalają się nudzić ani przez chwilę i czynią powieść atrakcyjną nie tylko dla miłośników fantastyki naukowej, lecz także dla szerszego grona odbiorców. Z niecierpliwością będę oczekiwać jej kontynuacji zatytułowanej "Milion słońc", a póki co - gorąco polecam!

Nie przepadam za dystopią, stronię od science - fiction, ale są książki, które rzucają urok i porywają od pierwszej strony - a wtedy ostatnią rzeczą, nad jaką mam ochotę się zastanawiać jest kwestia, dlaczego tak się dzieje, skoro to zupełnie nie moje klimaty?
Nie inaczej było w przypadku powieści Beth Revis "W otchłani". Generalnie i kijem by mnie nie zagonili do podobnej...