Rok 1535, epoka wielkich odkryć geograficznych, bez nawgiacji GPS, z ryzykiem zbaczania z kursów i zagrożeniami podczas żeglugi związanymi z warunkami atmosferycznymi - świadomy tych czynników portugalski żeglarz Diogo Álvares Correia wyrusza w podróż na Antyle, jednak szereg niesprzyjających okoliczności powoduje, iż dociera do praktycznie dziewiczych jeszcze wtedy brzegów Brazylii i w towarzystwie chłopca okrętowego Garcii jest ,chcąc nie chcąc, zmuszony odbyć kurs przetrwania w puszczy równikowej , gdzie jego wrogami nie będą tylko gospodarze lasu ale także ludożercy z różnych, zwalczających się plemion. Jak to bywa w tego typu syutacjach, zupełnie nieoczekiwanie, portugalscy rozbitkowie spotykają innego rozbitka, Kastylijczyka Diaza, który przebywa w tych rejonach od kilunastu lat pełniąc funkcję czarownika plemienia Tupinambów. Obejmując tę posadę posiadł tajemną wiedzę szczepu i dżungla przed nim nie ma tajemnic – wie, jak upiec placek z termitów, jak otrzymać śmiercionośną truciznę kurarę, czy zdezynfekować rany za pomocą drzewnej żywicy, umiejętności te niejednokrotnie wyciągają podróżnikow z opresji. Obranym przez nich celem jest bardzo odległa Wenezuela, ale plany się modyfikują w skutek nieprzewidzianych zdarzeń –akurat trwa wojna między plemionami, Alvarez, znany jako Karamura (Władca ognia) zostaje wzięty do niewoli, ale dzięki swojemu amuletowi (rusznica sprowadzająca ogień z nieba) jest w stanie stawić opór swoim niedoszłym jeszcze oprawcom. W momencie gdy ci decydują się stłamsić go jego wlasną bronią , czyli ogniem, z odsieczą nadchodzi Diaz, który odbiwszy jeńca ginie w jego ramionach od zatrutej strzały.
Emilio Salgari, włoski pisarz z przełomu XIX i XX wieku specjalizował się w powieściach przygodowych, czasem określanych jako fantastyczno – naukowe. Na kartach « Władcy ognia » znajdziemy wszystkie elementy obowiązkowe dla tego gatunku - są tu wrak, tubylcy, dżungla, dzikie zwierzęta, amulety, porwania i ucieczki . Ciekawa, nieskomplikowana choć nie do końca przewidywalna fabuła , obecności postaci historycznych (Alvarez Correia, Cabral ) jak i licznych ciekawostek i faktów dotyczących fauny i flory Amazonii oraz nieskomplikowany język czynią z tej pozycji lekturę godną polecenia dla czytelnika w każdym wieku.

Rok 1535, epoka wielkich odkryć geograficznych, bez nawgiacji GPS, z ryzykiem zbaczania z kursów i zagrożeniami podczas żeglugi związanymi z warunkami atmosferycznymi - świadomy tych czynników portugalski żeglarz Diogo Álvares Correia wyrusza w podróż na Antyle, jednak szereg niesprzyjających okoliczności powoduje, iż dociera do praktycznie dziewiczych jeszcze wtedy...