Moje pierwsze skojarzenie po przeczytaniu opisu na tylnej okładce: GONE! Jednak pierwsze spostrzeżenie nie było trafne. Mimo, iż wszyscy zniknęli, stało się to z powodów bardziej oczywistych niż działalność sił nadprzyrodzonych. Tutaj dzieje się to z powodu wojny.
Pewnego, słonecznego (to przecie Australia) dnia grupa dzieciaków, tfu, tzn. nastolatków wyrusza w góry na pięć dni aby odpocząć od codziennego zgiełku (taa.. na samotnej farmie dużo zgiełku). Jadą na górę Dżipem ojca głównej bohaterki (mimo braku prawa jazdy ojciec jej pozwolił, podziwiam ją). Znajdują zapomnianą przez Boga dziurę, tzn. polankę, na której jedynym znakiem działalności człowieka jest wydeptana ścieżka. Przez niecały tydzień żrą, śpią i nie wiadomo co jeszcze robią (towarzystwo było mieszane). Kiedy wracają, zastają farmę pustą, zwierzęta (te, które przeżyły) walczą z upałem. Okazuje się, że Australia stała się obiektem inwazji jakiegoś obcego kraju. Obcego, ponieważ nawet największa kujonica z towarzycha, która ponoć uczy się 4 języków (jeśli nie więcej, nie pamiętam dokładnie) nie rozpoznaje gwary miłych żołnierzy. Biedaki, jako jedni z niewielu ludzi, którzy nie poddali się podczas łapanki muszą przetrwać niezauważeni, a w międzyczasie starają się utrudnić żołnierzom ich zajęcia.
Moim zdaniem książka jest świetna a brak elementów fantastycznych zmusza do refleksji, co zrobilibyśmy w takiej sytuacji. Gorąco polecam.

Moje pierwsze skojarzenie po przeczytaniu opisu na tylnej okładce: GONE! Jednak pierwsze spostrzeżenie nie było trafne. Mimo, iż wszyscy zniknęli, stało się to z powodów bardziej oczywistych niż działalność sił nadprzyrodzonych. Tutaj dzieje się to z powodu wojny.
Pewnego, słonecznego (to przecie Australia) dnia grupa dzieciaków, tfu, tzn. nastolatków wyrusza w góry na pięć...