Bałam się sięgnąć po tą książkę, mała ilość opinii oraz niskie oceny były bardzo odrzucające.
Fakt, nie jest to najlepsza książka świata. Jej dużą zaletą jest 100 stron i czcionka, którą czyta się niewyobrażalnie szybko.
Bohaterowie mimo płytkości są bardzo interesujący i tajemnicze.

Jeżeli komuś to wpadnie w ręce to polecam, książka na jeden raz.

Bałam się sięgnąć po tą książkę, mała ilość opinii oraz niskie oceny były bardzo odrzucające.
Fakt, nie jest to najlepsza książka świata. Jej dużą zaletą jest 100 stron i czcionka, którą czyta się niewyobrażalnie szybko.
Bohaterowie mimo płytkości są bardzo interesujący i tajemnicze.

Jeżeli komuś to wpadnie w ręce to polecam, książka na jeden raz.

Przeczytać ku relaxowi.

Narracja oszczędna, konkretna. Niczym Cezar. Kryminał z pretensjami do powieści psychologicznej. Prosta akcja, proste zakończenie. Każdy popełnia błędy.

Przeczytać ku relaxowi.

Narracja oszczędna, konkretna. Niczym Cezar. Kryminał z pretensjami do powieści psychologicznej. Prosta akcja, proste zakończenie. Każdy popełnia błędy.

Nie mam jeszcze opinii na temat tej książki i nie wiem, czy będę mieć, ponieważ znalazłem ją w bibliotece na półce z darmowymi książkami i są w nią wbite dwa gwoździe...

Nie mam jeszcze opinii na temat tej książki i nie wiem, czy będę mieć, ponieważ znalazłem ją w bibliotece na półce z darmowymi książkami i są w nią wbite dwa gwoździe...

Od czasu do czasu lubie przeczytac jakis stary kryminal z czasow PRL-u.Ten jest niestety wybitnie kiepski,jakis serbsko-wegierski James Bond i tym podobne pierdoly....cale szczescie jest krociutki na jedno popoludnie Noia,tanta noia...

Od czasu do czasu lubie przeczytac jakis stary kryminal z czasow PRL-u.Ten jest niestety wybitnie kiepski,jakis serbsko-wegierski James Bond i tym podobne pierdoly....cale szczescie jest krociutki na jedno popoludnie Noia,tanta noia...

"...Jak na niewiele ponad sto stron w małym formacie, opowieść za długo się rozkręca, a postać głównego bohatera jest budowana tak szczegółowo, jakby miała służyć za kreację do całej kryminalnej serii. W trakcie lektury dowiadujemy się o wojskowej przeszłości Kissa i o tym, jakie piętno odcisnęły na nim traumatyczne przeżycia tamtego okresu. Retrospekcje bywają naprawdę ciekawe, choć w niektórych momentach trudno oddzielić je od czasu teraźniejszego. Mamy opis zupełnie zbędnej czynności wykonywanej przez Jovana, nagle przeskakujemy na front i czytamy drastyczną relację o tym, jak bohater naskoczył na gardło wroga, powodując trzask tchawicy, a już w następnym akapicie toczy się rozmowa ze strażą graniczną. Do tego panuje narracyjny chaos, bo nie sposób dowiedzieć się więcej o tej wojnie, kto jest kim i w którym momencie mówi. Właściwie po co, skoro te postaci nie pojawią się już więcej na kartach powieści? Przeminęły, nie ma ich. My w tym wszystkim, przerzucani z jednej stylistyki w drugą, z jednego czasu i przestrzeni w inne, tracimy nagle zainteresowanie i chcemy odłożyć książkę. Zwłaszcza, że intryga nie należy do specjalnie odkrywczych(...)Brutalna, beznamiętna narracja przywodząca na myśl perspektywę zimnego mordercy z czasem bardziej irytuje niż wywołuje ciarki, do tego w opisach panuje niebywała monotonia. Na przykład kilkanaście razy dowiedziałem się, że oczy Jovana Kissa są porcelanowo niebieskie. Jeszcze częściej autor informuje czytelnika, iż Jovan nie znosi zapachu potu. I tutaj, jak na złość: każdy w książce się poci. Na potęgę! Widocznie ktoś uznał, że odbiorca nie jest inteligentną istotą i należy mu podsuwać pod nos te same myśli, bo inaczej o nich zapomni. Zaśmiałem się zdrowo, gdy przeczytałem sprawozdanie z tego, jak i który bohater się pocił: pierwszy niebywale, drugi trochę słabiej, a trzeci jeszcze bardziej niż pierwszy. Jest gorąco. Rozmówcy są spoceni. Jovan Kiss brzydzi się potem..."

Pełna opinia pod tym adresem: http://www.tramwajnr4.pl/2014/02/z-zakurzonej-poki-jovan-kiss-jest-zy.html

"...Jak na niewiele ponad sto stron w małym formacie, opowieść za długo się rozkręca, a postać głównego bohatera jest budowana tak szczegółowo, jakby miała służyć za kreację do całej kryminalnej serii. W trakcie lektury dowiadujemy się o wojskowej przeszłości Kissa i o tym, jakie piętno odcisnęły na nim traumatyczne przeżycia tamtego okresu. Retrospekcje bywają naprawdę...