Jak na książkę o dziewczynie mającej myśli samobójcze, a potem nawet próby, jest dziwnie lekka. Nie jestem w stanie stwierdzić, na ile wiarygodna i właściwie oddająca tego typu życiowy dramat. Ale czytało się dobrze, szczególnie, że koniec, choć dość prozaiczny, jest szczęśliwy i stanowi swego rodzaju balsam dla duszy. Dzięki temu można wybaczyć podejście do tematu. Chyba.

Trudno mi powiedzieć, czy polecam, jednak myślę, że ją zapamiętam. Ze względu na formę (pamiętnik),podejście do tematyki (bezczelne i lekkie) oraz... mnóstwo polskich akcentów. Nawet sportowych.

Jak na książkę o dziewczynie mającej myśli samobójcze, a potem nawet próby, jest dziwnie lekka. Nie jestem w stanie stwierdzić, na ile wiarygodna i właściwie oddająca tego typu życiowy dramat. Ale czytało się dobrze, szczególnie, że koniec, choć dość prozaiczny, jest szczęśliwy i stanowi swego rodzaju balsam dla duszy. Dzięki temu można wybaczyć podejście do tematu....

Ze względu na formę książki można przymknąć oko na powielanie stereotypów, chyba miała to być forma żartu.
W książce został podjęty trudny temat emocji, które szargają nastolatką po ogromnej tragedii i jej starania w związku z efektownym samobójstwem.
Jednak jak dla mnie tak ważny problem został mocno spłaszczony i nie do końca przemawia do mnie styl "obśmiewania" wszystkiego wokół.

Ze względu na formę książki można przymknąć oko na powielanie stereotypów, chyba miała to być forma żartu.
W książce został podjęty trudny temat emocji, które szargają nastolatką po ogromnej tragedii i jej starania w związku z efektownym samobójstwem.
Jednak jak dla mnie tak ważny problem został mocno spłaszczony i nie do końca przemawia do mnie styl "obśmiewania"...

Nie, no k...a nie!
Głupiutka, rozpieszczona norweska nastolatka z bogatej rodziny przeżywa traumę - śmierć w wypadku całej rodziny. Temat jak najbardziej poważny i ciekawy jako motyw powieści, i co? Samobójstwo jest fajne !!!! krzyczy Astrid (główna bohaterka),jestem mądra i sprytna a wszyscy inni to chłam.
Psycholog - dyletant i dureń.
Wymieniony z nazwiska (zresztą z błędem, który ciągnie się przez całą książkę) mistrz short track'u - sportowe bożyszcze Koreańczyków i Rosjan - dziwkarz i głupek. Wydawnictwo ma sporo szczęścia, że nie wytoczono mu procesu.
Rumuńscy weterynarze - ciemna mogiła.
Marokańscy kontrolerzy lotów - wybitne ciemniaki.
Samobójstwo nie wyszło? O to zrobię sobie dziecko. Zawsze znajdzie się głupi Polaczek, dla którego norweska żona i praca kafelkarza jest szczytem marzeń i ambicji, a pieniądze wyrzucę za okno, niech głupek tyra.
Wszystko to napisane prymitywnym językiem irytująco naśladującym slang. Totalna porażka.

Nie, no k...a nie!
Głupiutka, rozpieszczona norweska nastolatka z bogatej rodziny przeżywa traumę - śmierć w wypadku całej rodziny. Temat jak najbardziej poważny i ciekawy jako motyw powieści, i co? Samobójstwo jest fajne !!!! krzyczy Astrid (główna bohaterka),jestem mądra i sprytna a wszyscy inni to chłam.
Psycholog - dyletant i dureń.
Wymieniony z nazwiska (zresztą z...

Uwielbiam książki Erlenda Loe (w liczbie trzech, które przeczytałem). W każdej z nich autor wciela się w rolę swojego bohatera prowadzącego swój pamiętnik. Tym razem jest to 18-letnia dziewczyna ze skłonnościami samobójczymi. Jej świat wali się w momencie, kiedy jej rodzice i brat giną w katastrofie lotniczej. O dziwo, jej ucieczką stają się podróże samolotami po świecie. Psycholog zaleca jej pisanie pamiętnika, który czytamy. Dużo ciekawych spostrzeżeń, myśli i rozważań nie tylko na tematy samobójcze. Wesołe historie splatają się z mrocznymi wizjami niby pełnoletniej a jednak nie do końca dojrzałej bohaterki. Autor idealnie wpasowuje się w skórę osiemnastoletniej dziewczyny rozdartej uczuciowo. Można powiedzieć, że Erlend Loe to człowiek o stu twarzach :-)

Uwielbiam książki Erlenda Loe (w liczbie trzech, które przeczytałem). W każdej z nich autor wciela się w rolę swojego bohatera prowadzącego swój pamiętnik. Tym razem jest to 18-letnia dziewczyna ze skłonnościami samobójczymi. Jej świat wali się w momencie, kiedy jej rodzice i brat giną w katastrofie lotniczej. O dziwo, jej ucieczką stają się podróże samolotami po świecie....

Kolejna książka o samobójstwie...

Główna bohaterka, Julie, prowadzi pamiętnik. Straciła rodziców oraz brata w katastrofie lotniczej. Nadal nie może się pozbierać po tej tragedii i planuje popełnić samobójstwo.

Forma pamiętnika była strzałem w dziesiątkę. Możemy na bieżąco śledzić myśli bohaterki. Książka jest naprawdę ciekawa. Mimo ciągłego rozmyślania o śmierci w życiu bohaterki wiele się dzieje.

Interesujące jest też to, że norweski autor wplótł w historię polskiego bohatera, Krzysztofa. Pracuje on dla rodziny Julie, zajmuje się kafelkami. Bardzo się ucieszyłam, gdy natknęłam się na fragment, w którym Julie razem z Krzysztofem oglądali Igrzyska Zimowe w Turynie. Autor wspomniał o Małyszu! Jestem ogromną fanką skoków narciarskich, więc takie wtrącenie było dla mnie wielką gratką.

Kolejna książka o samobójstwie...

Główna bohaterka, Julie, prowadzi pamiętnik. Straciła rodziców oraz brata w katastrofie lotniczej. Nadal nie może się pozbierać po tej tragedii i planuje popełnić samobójstwo.

Forma pamiętnika była strzałem w dziesiątkę. Możemy na bieżąco śledzić myśli bohaterki. Książka jest naprawdę ciekawa. Mimo ciągłego rozmyślania o śmierci w życiu...

Dość trudny problematyka: tragedia rodzinna i depresja, zostają w "Muleum" przedstawione z typowym dla Skandynawów dystansem. Niekiedy wręcz ten dystans wydaje nienaturalny, może dlatego, że opiera się bardziej na bagatelizowaniu pewnych spraw, aniżeli na łagodzeniu czarnym humorem. To sprawia, że nie odbieram tej książki jako nic ponad czytadło; jednak to czytadło, które fanom literatury skandynawskiej powinno przysporzyć nieco radości.

Dość trudny problematyka: tragedia rodzinna i depresja, zostają w "Muleum" przedstawione z typowym dla Skandynawów dystansem. Niekiedy wręcz ten dystans wydaje nienaturalny, może dlatego, że opiera się bardziej na bagatelizowaniu pewnych spraw, aniżeli na łagodzeniu czarnym humorem. To sprawia, że nie odbieram tej książki jako nic ponad czytadło; jednak to czytadło, które...

Mimo nagłego i dosyć tandetnie-taniego zakończenia, mnóstwo w tym nieprzebranej, bezpretensjonalnej goryczy. Trudno teraz o tak swobodne pływanie w smutku, więc doceniam i prawie kocham.

Mimo nagłego i dosyć tandetnie-taniego zakończenia, mnóstwo w tym nieprzebranej, bezpretensjonalnej goryczy. Trudno teraz o tak swobodne pływanie w smutku, więc doceniam i prawie kocham.

Z każdą kolejną książką pana Erlenda Loe coraz bardziej lubię Norwegię i samego autora. Mogłabym czytać słowa układane w ciągi przez niego bez przerwy - tę pozycję połknęłam w dwóch podejściach.

Prosty język, humor, ironia, pokaźny wątek polski w postaci Krzysztofa.
Julie, dziewczyna z bogatego domu bez rodziny, próbuje się zabić albo przynajmniej coś robić. Jest wolna, bo nie wie, co ma ze sobą począć i na niczym jej nie zależy (może prawie),a środków ma pod dostatkiem i dzięki tragedii także przychylność ludzi a przeszkód niewiele. Czytelnik wchodzi w historię dzięki pamiętnikowi, który ona pisze, a on czyta. Proste i przyjemne.

Arcydzieło wszechliteratury to może nie jest, ale u mnie wśród ulubionych umilaczy życia.

Z każdą kolejną książką pana Erlenda Loe coraz bardziej lubię Norwegię i samego autora. Mogłabym czytać słowa układane w ciągi przez niego bez przerwy - tę pozycję połknęłam w dwóch podejściach.

Prosty język, humor, ironia, pokaźny wątek polski w postaci Krzysztofa.
Julie, dziewczyna z bogatego domu bez rodziny, próbuje się zabić albo przynajmniej coś robić. Jest wolna, bo...

Ciekawa pozycja, której myslą przewodnia jest smierć. Mimo pesymistycznego watku fabuła jest zabawna i mądra.

Ciekawa pozycja, której myslą przewodnia jest smierć. Mimo pesymistycznego watku fabuła jest zabawna i mądra.

Zaskakująco wciągająca, choć nieco przydługie rozważania bohaterki na tematy wszelakie można omijać, nie tracąc nic z historii.

Zaskakująco wciągająca, choć nieco przydługie rozważania bohaterki na tematy wszelakie można omijać, nie tracąc nic z historii.