Fajna ksiazka, napisana prostym jezykiem, wiec bardzo latwo i przyjemnie sie ja czyta. Przekazuje wiele waznych prawd o zyciu i uczy nas, jakimi wartosciami w zyciu powinnismy sie kierowac, aby byc szczesliwi. Przede wszystkim kwestia piekna - zewnetrznego i wewnetrznego. Autorka pokazuje nam, ze ludzie czesto sa zaslepieni czyims wygladem na tyle, ze nie dostrzegaja tych ukrytych dobrych cech w innych osobach, a przeciez w milosci charakter jest najwazniejszy. Bo mozna byc kims zauroczonym, ale czy ten sam wyglad wystarczy, aby mowic o prawdziwej milosci? No nie do konca. Kreska i Maciek to od tej pory jedna z moich ulubionych par literackich, uwielbialam ich wspolne momenty, ogolnie to bardzo polubilam Kreske, gdyz jest ona taka dobra, wrazliwa dziewczyna. Minusem ksiazki jest chyba najbardziej irytujaca postac literacka wszechczasow, czyli Aurelia Jedwabinska, przedstawiajaca sie jako Genowefa, wpraszajaca sie na obiadki i wtracajaca nos w nie swoje sprawy. Przysiegam, ze w zyciu bardziej nikt mnie w ksiazkach nie denerwowal bardziej, niz ona.

Fajna ksiazka, napisana prostym jezykiem, wiec bardzo latwo i przyjemnie sie ja czyta. Przekazuje wiele waznych prawd o zyciu i uczy nas, jakimi wartosciami w zyciu powinnismy sie kierowac, aby byc szczesliwi. Przede wszystkim kwestia piekna - zewnetrznego i wewnetrznego. Autorka pokazuje nam, ze ludzie czesto sa zaslepieni czyims wygladem na tyle, ze nie dostrzegaja tych...