Książka na jedno popołudnie.
Autor zapoznaje nas z krótką relacją ze swojego pobytu na Wyspie Wielkanocnej. Otrzymujemy trochę informacji o samej podróży, dowiadujemy się co nieco o historii wyspy i o hipotezach archeologów odnośnie powstania słynnych na cały świat posągów moai, dostajemy też szczyptę wiedzy o codziennym życiu współczesnych mieszkańców Wyspy. Słowem, w książce autor pisze o wszystkim po trochu, lecz o niczym dogłębniej. I to ostatnie uznaję jednak za wadę, gdyż finalnie pozycja ta nie posłuży podróżnikom, którzy chcieliby się udać śladami pana Cieślara (zdecydowanie za mało wiadomości praktycznych, czy opisów problemów, jakie trzeba pokonać w trakcie takiej wyprawy, ewentualnie porad w jaki sposób najlepiej się do niej przygotować), ani „podróżnikom z kanapy”, którzy chcieliby się dowiedzieć jak wygląda proza życia w tym odległym zakątku świata. A więc nie tylko festiwale, czy zawody, którym autor poświęca po rozdziale, a które jak przypuszczam są wydarzeniami sezonowymi, lecz taki zwykły szary dzień. Że jest biednie i bez perspektyw, to wiemy, ale dlaczego tak jest, o tym autor milczy. Przyznaję, że dla mnie to zdecydowanie za mało.
Całość opatrzona została licznymi zdjęciami, które uatrakcyjniają książkę. Owszem, jedne są lepsze, drugie gorsze, ale z pewnością dają wyobrażenie o przyrodzie Wyspy.
Plusem jest ładne wydanie- brawo dla wydawnictwa.

Książka na jedno popołudnie.
Autor zapoznaje nas z krótką relacją ze swojego pobytu na Wyspie Wielkanocnej. Otrzymujemy trochę informacji o samej podróży, dowiadujemy się co nieco o historii wyspy i o hipotezach archeologów odnośnie powstania słynnych na cały świat posągów moai, dostajemy też szczyptę wiedzy o codziennym życiu współczesnych mieszkańców Wyspy. Słowem, w...