Nie mam szczęścia do wyboru książek na temat Andrieja Czikatiły. Pierwsza z nich, "Wampir z Rostowa" Wiktora Gonczarowa okazała się całkowitą porażką. Do "Drapieżcy" podchodziłam więc z nadzieją, że tym razem będzie lepiej. I muszę przyznać, że było lepiej, przynajmniej nikt nie próbował mi wcisnąć kitu w postaci cyrografów podpisywanych własną krwią i czapki-niewidki od samego diabła. To jednak nie było do końca to, czego oczekiwałam.

Nie przypadł mi do gustu sposób narracji, jakim posłużył się autor. Lourie chciał w ten sposób nadać opowieści "rytm i pasję", jednak do mnie to zupełnie nie trafiło. Nie wiadomo ile z tego jest prawdą, a ile tylko obserwacją autora i jego subiektywnymi ocenami. Historia morderstw Czikatiły sama w sobie jest przerażająca, nie wymaga ona, moim zdaniem, żadnych dodatkowych zabiegów stylistycznych.

Było też kilka drobnych szczegółów, które nie pokrywały się z przeczytanymi przeze mnie wcześniej artykułami i oglądanymi filmami dokumentalnymi. Wiem, że żadne z tych źródeł nie może być traktowane jako wyrocznia, ale działało to w moich oczach na niekorzyść tej książki.

Liczyłam na dużo faktów, więc moje oczekiwania rozminęły się trochę z treścią "Drapieżcy". Nie polecam książki jako kompetentnego źródła wiedzy na temat Czikatiły, ale jako lektura z Rzeźnikiem z Rostowa w tle może się nadać.

Nie mam szczęścia do wyboru książek na temat Andrieja Czikatiły. Pierwsza z nich, "Wampir z Rostowa" Wiktora Gonczarowa okazała się całkowitą porażką. Do "Drapieżcy" podchodziłam więc z nadzieją, że tym razem będzie lepiej. I muszę przyznać, że było lepiej, przynajmniej nikt nie próbował mi wcisnąć kitu w postaci cyrografów podpisywanych własną krwią i czapki-niewidki od...