W prozie Danieli Hodrovej roi się od niespodzianek. Jeśli sięgniecie po jej twórczość, będzie to na pewno jedno z najbardziej zaskakujących doświadczeń czytelniczych w waszym życiu. Bo Hodrová nie zamierza spokojnie stać z boku, wprowadzając was w swoją historię. Będzie bezceremonialnie wkraczać do swojej opowieści, krążyć wśród bohaterów lub wcielać się w nich, machać do was spomiędzy linijek i wołać „tutaj jestem, to ja, Daniela Hodrová!”.

Zaskoczy was też jej świat, tak inny od światów, z którymi czytelnik spotyka się na co dzień. Świat plastyczny, tajemniczy, w którym martwi są wciąż na swój sposób żywi i tkwią w więzieniu zaklętego czasu. Własne życie mają tu też przedmioty – autorka daje im głos, sprawia, że mają własne myśli i pragnienia, jak u Schulza (i jest tu nawet pewien ożywiony manekin, Kajn).

Proza Hodrovej to fascynująca mieszanka czeskich i żydowskich legend, motywów biblijnych, zasłyszanych przez nią opowieści, własnych doświadczeń i przeżyć. A dzięki nieprawdopodobnej wyobraźni autorki i jej umiejętności budowania świata, który roi się od symboli, powstaje lektura naprawdę niezwykła. Zupełnie inna niż wszystkie.

[http://literackie-skarby.blogspot.com/2015/04/bestia-praga-czyli-o-prozie-danieli.html]

W prozie Danieli Hodrovej roi się od niespodzianek. Jeśli sięgniecie po jej twórczość, będzie to na pewno jedno z najbardziej zaskakujących doświadczeń czytelniczych w waszym życiu. Bo Hodrová nie zamierza spokojnie stać z boku, wprowadzając was w swoją historię. Będzie bezceremonialnie wkraczać do swojej opowieści, krążyć wśród bohaterów lub wcielać się w nich, machać do...