Tytuł tej powieści można rozumieć dwojako: jako dosłowne odniesienie do bohaterki oraz metaforyczne, do tego, co owa bohaterka czyni. Znana z poprzedniej części ćpunka, Kometa alias Ala, znalazła sobie inne, w zasadzie równie destrukcyjne zajęcie – przystąpiła do sekty. Rodzina, jak każą na siebie mówić sekciarze zrzesza osoby zagubione, z problemami, do których rozwiązania potrzeba kilku osób – w ten właśnie sposób Kometa dała się w to tak łatwo wrobić. Jako członkini stowarzyszenia robi wszystko, co jej każą – posuwa się nawet do wplątania w to matki Jacka, zniszczenia własnej i poniekąd jego rodziny, uzależnienia się psychicznego od grupy i powolnej destrukcji swojego świata.

W przeciwieństwie do części poprzedniej – brak tu zaznaczenia, iż jest to książka, która opisuje prawdziwą historię. Tłumaczy to czynnik, który nie pojawił się w części pierwszej – ‘’Lot Komety’’ jest bardziej naciągany. Osobiście doznałem wrażenia, że to już jest po prostu nierealne – najpierw narkotyki, potem sekta, a później co? Aż boję się pomyśleć co będzie dalej, i dlaczego bohaterka niczym aktorzy średnich amerykańskich filmów sensacyjnych nadal żyje mimo, iż robi niemal wszystko, by to zmienić.

Przyznam, że ta autodestrukcyjność, podświadoma chęć niszczenia wszystkiego i dla wszystkich jest w pewnie sposób imponująca. Dziewczyna ta leci na całość – jeśli niszczyć, to doszczętnie, co też z zapałem chorej psychicznie maniaczki czyni niemal bez mrugnięcia okiem. Dostrzec tu możemy wspaniałą perspektywę zachowania rodziny podczas Buntu (bunt Komety zasługuję na dużą literę) jednego z jej członków. Reakcja krewnych jest tu naturalna, kłócą, namawiają, jęczą i męczą, robie wszystko by pomóc córce.

I teraz pytanie zasadnicze – dlaczego właściwie nie wspominam o głównym bohaterze, Jacku? Z jednego, bardzo prostego powodu – miałem wrażenie, że przez większość powieści wcale go nie ma. Przewija się przez karty książek dosyć często, lecz niewidocznie, jak mgła, albo bezbarwny wiatr. Tu pójdzie z psem, tam pójdzie go kina, kupi to, tamto, siamto, pogada z ojcem – w zasadzie mogłoby go przez większość powieści równie dobrze nie być, a wielkiej różnicy by to nie zrobiło.

Mimo wszystko powieść trzyma poziom. Nie przewyższa części pierwszej, ale dorównuje jej przez nowe pomysły i, nie oszukujmy się, głównie za sprawą fascynującej Komety. Fanom pierwszej części spodoba się na pewno, bowiem reszta czynników nie opisanych przeze mnie jest równie dobra jak w części poprzedniej. Mogę tylko polecić.

Tytuł tej powieści można rozumieć dwojako: jako dosłowne odniesienie do bohaterki oraz metaforyczne, do tego, co owa bohaterka czyni. Znana z poprzedniej części ćpunka, Kometa alias Ala, znalazła sobie inne, w zasadzie równie destrukcyjne zajęcie – przystąpiła do sekty. Rodzina, jak każą na siebie mówić sekciarze zrzesza osoby zagubione, z problemami, do których rozwiązania...