Urszula Jarosz i Jerzy Gracz ukazują czytelnikowi, jak sam tytuł wskazuje, ”całkiem zwyczajną historię” dwojga ludzi, którzy nade wszystko cenią swoją samotności i niezależność.
Ona – Katarzyna – z zawodu fotograf, z zamiłowania pasjonat pieszych górkich wycieczek, matka samotnie wychowująca dziewiętnastoletniego syna Jaśka.
On – Andrzej – z zawodu scenarzysta filmowy, z zamiłowania – scenarzysta filmowy, samotnik, w wyboru.

„Ona i on, całkiem zwyczajna historia” to opowieść o przypadkowym, a zarazem niezwykłym w skutkach spotkaniu, tych dwojga ludzi. Od temu momentu nic już tak naprawdę nie będzie takie samo. Od tej pory, z pozoru ich poukładane życia ulegną diametralnej zmianie. Niby zwyczajna historia, a jednak nie do końca. Zanim przeczytasz ostatnie strony książki, razem z głównymi bohaterami, będziesz przeżywać romantyczne godziny, ale również chwile zwątpienia, strachu, lęku przed czymś nowym. Przed nowym uczuciem, które pojawiło się tak samo nieoczekiwanie, jak problemy z nim związane.

Urszula Jarosz i Jerzy Gracz doskonale oddają charakter uczuć jakie targają parą głównych bohaterów. Napisane w zwyczajny sposób, ukazują istotę problemu. Dwoje indywidualistów, którzy kochają swoją pracę ponad wszystko i ponad wszystko nie chcąc się angażować w stałe związki, nagle musi przyznać samemu przed sobą, że już dalej nie chce takiego życia. Nagle w Twoim poukładanym samotnym życiu, pojawia się ktoś, kto chce dzielić z Tobą smutki i radości. Kto pisze i wydzwania, chcąc wiedzieć co się z Tobą dzieje podczas Twojej wyprawy do Afryki. Ktoś, na którego widok, pojawia się u Ciebie dziwny, dotąd nie znany ból między zapadkami.

Książka „Ona i on, całkiem zwyczajna historia” zwraca uwagę na Doś powszechny obecnie problem. Problem singli – niezależnych osób, które swoje spełnienie zawodowe i niezależność, we wszystkich sferach życia, stawiają na pierwszym planie, czując się przy tym w pełni spełnieni. Wydawać by się mogło, ze singiel ma zawsze wszystko pod kontrolą, a więc jak zachowa się w momencie, gdy ktoś wtargnie niezapowiedziane do jego życia?

Klasa sama w sobie – tak można podsumować kwestę stylistyczną tejże ksiąski. O jej wartości na pewno stanowi fakt, iż jest napisana przez dwoje wybitnych osobistości. ONA – piszę (tak jak to być powinno) z perspektywy kobiety, ON – mężczyzny, co dodatkowo sprawia, ze postaci są jeszcze bardziej wiarygodne. Nie bez znaczenia pozostaje również fakt, iż Urszula Jarosz jest z zawodu psychologiem, dzięki czemu osobowość bohaterów jest tu bardzo dokładnie przedstawiona.

Już dawno nie zdarzyło mi się, aby książkę przeczytać w jeden dzień. Zwykle powodem tego jest brak czasu, jednakże w tym przypadku, czytają „ONA i ON…” po prostu nie mogłam się od niej oderwać. Z ogromnym zaciekawieniem czekałam, co będzie na kolejnej stronie. I na jeden z takich stron, a konkretnie na 295 znalazłam bardzo ciekawy fragment dialogu głównych bohaterów.

„ - Dobre czytadło to podstawa długiego życia, jak krzyżówka: odpręża, bawi, reguluje tętno, uspokajają nerwy.
- Koi smutki, budzi nadzieję, kołysze do snu. I pobudza produkcję endorfin, czyli hormonów szczęścia”.

http://po-czytane.blogspot.com/2013/08/ona-i-on-cakiem-zwyczajna-historia.html

Urszula Jarosz i Jerzy Gracz ukazują czytelnikowi, jak sam tytuł wskazuje, ”całkiem zwyczajną historię” dwojga ludzi, którzy nade wszystko cenią swoją samotności i niezależność.
Ona – Katarzyna – z zawodu fotograf, z zamiłowania pasjonat pieszych górkich wycieczek, matka samotnie wychowująca dziewiętnastoletniego syna Jaśka.
On – Andrzej – z zawodu scenarzysta filmowy, z...