DESTRUKCYJNY WPŁYW WOJNY...

Na wstępie muszę powiedzieć, że książka pisana prostym, prawie współczesnym językiem. Jest to, jak dla mnie, jedna z mniej wymagających czasu lektur, ponieważ pochłania się ją momentalnie, a czytanie to czysta przyejmność. Po tą książkę, aż chce się sięgnąć.

"Popiół i diament" to jednocześnie książka o bardzo złożonej i prostej tematyce. Na główny plan wybija się obraz Polski po wojnie, wspomnienia z czasów II Wojny Światowej oraz pejzaż zniszczeń nie tylko fizycznych świata dookoła, ale i ludzi, którzy polegli w walce, jak również tych, których wojna zniszczyła psychicznie. Pan Andrzejewski zasługuje na ukłony i brawa, ponieważ stowrzył nie tylko złożonych, intrygujących oraz ciekawych czytelników, ale zgłębił niszczycielską, demoralizującą oraz destrukcyjną siłę wojny w obliczu człowieka.

Co człowiek jest w stanie zrobić by przeżyć? Co człowiek jest gotów zrobić, by zmniejszyć swoje cierpienie? Często wiele, nawet uciec się do zbrodni i zwrócić się przeciwko swojemu rodakowi.

Obraz ojczyzny, która podnosi się ze znisczeń usiany jest portretami ludzi, którzy nie do końca mogą odnaleźć się w nowej, wolnej rzeczywistości. Pokazuje ludzi wyniszczonych latami zabijania.

Losy Towarzysza Szczuki, Maćka Chełmickiego, sędzi Kosseckiego, a także pięcioosobowej grupy młodych przyjaciół pokazują, że wojna miała przeróżny wpływa na przeróżnych ludzi.

Naprawdę wielkie brawa dla autora i zachęcam do lektury!

DESTRUKCYJNY WPŁYW WOJNY...

Na wstępie muszę powiedzieć, że książka pisana prostym, prawie współczesnym językiem. Jest to, jak dla mnie, jedna z mniej wymagających czasu lektur, ponieważ pochłania się ją momentalnie, a czytanie to czysta przyejmność. Po tą książkę, aż chce się sięgnąć.

"Popiół i diament" to jednocześnie książka o bardzo złożonej i prostej tematyce. Na...