„Kiedy po raz pierwszy zobaczyłem Agnieszkę Osiecką w STS-ie i przeczytałem przyniesione przez nią teksty, ani przez chwilę nie przyszło mi do głowy, że ta miła, ładna, dobrze wychowana i oczytana panienka ma przed sobą tak ciekawą karierę literacką. Dopiero kiedy w próbach ukazała się Uśmiechnięta twarz młodzieży (kwiecień 1959), zrozumiałem, że stała się rzecz ważna, że oto pojawił się ktoś, kto wkroczył do kabaretu własną ścieżką i będzie miał sporo do powiedzenia publiczności, nie tylko teatralnej”. Tak w przedmowie do zbioru piosenek i widowisk Osieckiej „Nie narzekajmy na klimat” przedstawił autorkę Ziemowit Fedecki, współzałożyciel STS-u i autor licznych tekstów kabaretowych. Znalazłam tu wiele tekstów znanych i lubianych, jak choćby „Kochankowie z ulicy Kamiennej”, „Widzisz, mała”, „Okularnicy”, „Miasteczko Bełz”, „Mówiłam żartem”, „Damą być” czy „Małgośka”.
Głupio napisać, że ten zbiorek to cała Osiecka, bo niby kto miałby być? Ale tak właśnie czułam czytając te teksty. Subtelny dowcip, sympatia dla bohaterów i choć nie ma tu popisów erudycyjnych, to cały czas czytelnik ma świadomość niezwykłej błyskotliwości i inteligencji autorki. I jeszcze coś, co trudno mi nazwać, a co bardzo lubię w Osieckiej: taka kobiecość pod podszewką – miękkość, tkliwość nawet, ale nie pierwszoplanowa, obecna, ale jakby gdzieś w kącie, schowana:).

PS
Ciekawym doświadczeniem jest czytanie tych tekstów, opisujących ludzkie emocje w czasie, w którym powstawały, kilkadziesiąt lat później, kiedy wiele atrybutów codzienności zmieniło swoje w niej miejsce. Np. stwierdzenie, że kochankowie z ulicy Kamiennej „żywią się chlebem i piwem”, stawiało tychże kochanków w zupełnie innym miejscu w latach powstania tekstu niż dziś, gdy po wieloletnich działaniach państwa nakazanych ustawą o wychowaniu w trzeźwości piwo, w odbiorze społecznym, stało się napojem dla fajnych, młodych, energicznych, umiejących się bawić itp…

„Kiedy po raz pierwszy zobaczyłem Agnieszkę Osiecką w STS-ie i przeczytałem przyniesione przez nią teksty, ani przez chwilę nie przyszło mi do głowy, że ta miła, ładna, dobrze wychowana i oczytana panienka ma przed sobą tak ciekawą karierę literacką. Dopiero kiedy w próbach ukazała się Uśmiechnięta twarz młodzieży (kwiecień 1959), zrozumiałem, że stała się rzecz ważna, że...