Pojawienie się tej książki w mojej skromnej biblioteczce było dziełem przypadku. Znalazłam ją w sklepie, kiedy kupowałam prezenty na Boże Narodzenie, a że była w promocyjnej cenie, postanowiłam sobie sprawić taki o to prezent. Wakacje dobiegają końca, jednakże zdążyłam w trakcie ich trwania przeczytać tom I "Legend Świata Wynurzonego" . O czym jest "Przeznaczenie Adhary"?
Ta powieść opowiada nam historię tytułowej bohaterki. Ale zacznijmy od początku. Poznajemy Świat Wynurzony i jego lekko burzliwą historię z motywem odwiecznej walki dobra ze złem, Sheireen i Marvasha. Jednakże moment, w którym historia się rozpoczyna jest okresem pokoju. Panuje on od ponad pięćdziesięciu lat za sprawą króla Learchosa Sprawiedliwego. Nasza bohaterka budzi się na obszernej łące i nic nie pamięta. Nie wie, jak ma na imię, kim jest, jak wygląda ani skąd pochodzi. Znajduje jednak przy sobie sztylet, co może być ważną poszlaką. Przez kilka dni błądzi po lesie, idąc w górę strumyka, aż w końcu dociera do Salazaru, miasta z ogromną wieżą w Krainie Wiatru. Postanawia zatrzymać się w tej wieży, jednakże nie jest jej jedynym gościem. Podsłuchuje rozmowę dwóch ludzi, którzy mają ciemne plamy na swoim ciele. W późniejszym etapie jej podróży okaże się, że nie jest to popularne zjawisko ani błaha choroba. Zaraza szerzy się też w innych królestwach, nie ma na nią lekarstwa ani sposobu, by ją zatrzymać. Ludzie zaczynają panikować, palić ciała zmarłych, podpalać domy przeziębionych, zabijać nimfy, których krew gwarantuje zdrowie. Wracając do meritum, nasza bohaterka zostaje nakryta przy podsłuchiwaniu, a zarażeni mężczyźni atakują ją. Przed śmiercią ratuje ją Amhal, kandydat na Jeźdźca Smoka. Jako że dziewczyna nie pamięta, jak się nazywa, otrzymuje od niego imię Adhara i chłopak postanawia zabrać ją ze sobą do Laodamei, stolicy Krainy Wody. Po drodze znajdują kolejną zarażoną wioskę i od razu po przybyciu do stolicy udają się do kapłana, który ich bada i zauważa potężną moc magiczną u dziewczyny. Amhal zabiera ze sobą Adharę do Makratu, stolicy Krainy Słońca. Tam zostaje damą do towarzystwa wnuczki władcy Learchosa, Aminy i zaczyna powoli odkrywać swoją tożsamość. Po kilku tygodniach na dwór przybywa San, długo szukany przez króla wnuk Nihal i Sennara, bohaterów w walce o pokój, i wtedy zaczynają się prawdziwe problemy, które poruszą cały Świat Wynurzony.
Książka ta to kawał dobrej, typowej fantastyki, jakiej mi brakowało - smoki, tajemniczy zabójcy, gildie, potężni władcy, wymyślony świat, elfy oraz nimfy, walka dobra ze złem. Właśnie tego mi brakowało i jestem bardzo wdzięczna Licii Troisi za napisanie tej książki i danie mi wyczekiwanego przeze mnie fantasy. Powieści tej może nie czyta się najszybciej i w pewnym momencie może męczyć, jednakże dostarczy nam radości i będzie trzymać w napięciu w miarę rozwijania się akcji. Jest to po prostu utrzymana na bardzo dobrym poziomie epika, czego się nie spodziewałam, jeśli mam być szczera. Oczekiwałam czegoś na poziomie przeciętnym lub nawet poniżej, szczególnie czytając prolog, jednakże zostałam mile zaskoczona. Postaci są dobrze zbudowane, widzimy ich wahanie, poznajemy ich myśli i widzimy, jak się zmieniają. Niektóre nas irytują, niektóre pokochamy, co do innych nasze odczucia będą się zmieniać. I choć tak jak wspomniałam wcześniej dość długo się ją czyta, to jest warta poznania.
Z czystym sumieniem mogę polecić tą książkę każdemu czytelnikowi fantastyki.

Pojawienie się tej książki w mojej skromnej biblioteczce było dziełem przypadku. Znalazłam ją w sklepie, kiedy kupowałam prezenty na Boże Narodzenie, a że była w promocyjnej cenie, postanowiłam sobie sprawić taki o to prezent. Wakacje dobiegają końca, jednakże zdążyłam w trakcie ich trwania przeczytać tom I "Legend Świata Wynurzonego" . O czym jest "Przeznaczenie...