Muszę przyznać, że nie spodziewałam się po tej książce, że aż tak mną wstrząśnie, i mnie wciągnie. Cieniutkie to chucherko, okładka dziwnie wygląda (Feral miała przecież czarne włosy, i na pewno nie miała takich wielkich stóp(; ), w dodatku leżała na półce wśród romansów paranormalnych.
Ale uważam ją z genialną!
Ma w sobie wszystko – ale żaden z wątków nie jest specjalnie rozdmuchany, one wręcz zostawiają pewien niedosyt.
Dystopijna wizja świata jest mocna, ale nie oryginalna. Wojsko, bezwzględność, podporządkowanie regułom – odosobniony świat uważający się za idealny i planujący podporządkowanie sobie innych ludzi. Przykuć uwagę może lokalizacja Nowej Atlantydy – poza światem, oraz tajemnicza Wielka Dziwność.

Narracja jest trzecioosobowa, i, co ciekawe, opisuje nie tylko uczucia Feral, ale też innych bohaterów co uważam za plus. Co do opisów – w sam raz, ani nie czułam ich niedosytu, ani mnie nie nudziły, często przyczyniały się do budowania klimatu

Bohaterów polubiłam od razu. Są dokładnie skonstruowani i wydają się być jak żywi. Mamy więc Feral - potężna i zagubiona dziewczyna po długotrwałym praniu mózgu; Crowa – specjalistę od ucieczek, który sama nie wiem czemu, ale mnie urzekł, Deimosa – wpływowego charyzmatycznego surfera. Tylko Prosper mnie irytował, bo był takim Draco Malfoyem – bez wyraźnych cech charakteru, motywacji, zaprogramowany na jeden cel – szkodzić protagonistom.

Ze scen najbardziej mi się podobały wszystkie konfrontacje Feral/Bonnie oraz Feral/Crow, a także przesłuchanie u Cieni. Szkoda, że Cienie są cały czas w cieniu reszty świata, niewiele o nich wiemy; wreszcie dlaczego do walki ze złym państwem i wojskową dyktaturę potrzebna jest umiejętność surfowania?

Uwielbiam gdy bohaterka stoi początkowo po złej stronie barykady,a pod tym względem ta książka spełniła z nawiązka moje oczekiwania. Przemiana Feral jest zrobiona bardzo subtelnie – dziewczyna ucieka z Miasta, ale wciąż należy do niego duszą, stopniowo zmienia swoje przekonania, a przecież nie do tego genetycznie była zaprogramowana. Jej wilcza natura nad którą musi zapanować – mocny pomysł. Podoba mi się, że nie jest przez narratora określana jednoznacznie jako zła czy dobra.

Romansów najczęściej nie toleruje, ale ten mi się podobał. Nie był natrętny, nie przeszkadzał w akcji, polegał głównie na psychologii bohaterów, nie na wielustronnicowych opisach pocałunków. Bardzo podobała mi się scena, w której Crow obronił Prospera przed Feral.

Książka ma klimacik. Po przeczytaniu prologu już wiedziałam, ze będzie moja.
Wywarła na mnie olbrzymie wrażenie, i zostawiła równie ogromy niedosyt.

Muszę przyznać, że nie spodziewałam się po tej książce, że aż tak mną wstrząśnie, i mnie wciągnie. Cieniutkie to chucherko, okładka dziwnie wygląda (Feral miała przecież czarne włosy, i na pewno nie miała takich wielkich stóp(; ), w dodatku leżała na półce wśród romansów paranormalnych.
Ale uważam ją z genialną!
Ma w sobie wszystko – ale żaden z wątków nie jest specjalnie...