Większość osób na pewno z pewnością zna bestseller Elizabeth Gilbert "Jedz, módl się, kochaj". Wtedy też pojawiało się wiele głosów, że książka jest naiwna i nierealna, by jakakolwiek kobieta mogła sobie pozwolić na podróżowanie po tylu skądinąd kosztownych miejscach. Cóż, może jestem naiwna, ale książka wniosła do mnie wiele pozytywnych emocji, jest napisana lekko i w złych momentach lubię sobie przeczytać niektóre fragmenty.

Dlatego też z największą przyjemnością sięgnęłam po książkę Luca Spaghetti. Jest to opowieść Włocha, którego Elizabeth poznała podczas 3-miesięcznego pobytu we Włoszech. Nawiązali ze sobą przyjaźń, dlatego też Luca zajmuje wiele miejsca w opowieściach Elizabeth. Spodziewałam się, że w książce znajdę przede wszystkim anegdoty, przygody, które Luca przeżył w związku z pobytem pisarki we Włoszech. Owszem, znajdziemy to, ale w ostatniej najkrótszej części książki. Dwie pierwsze opowiadają o dzieciństwie Luca, zwyczajach i tradycjach włoskich. I nie byłoby w tym nic złego, gdyby nie to, że jest to prostu... nudne. Nie jest nudna sama treść, ale sposób przedstawienia, długie na kilka stron opowieści o meczu chyba żadnej czytelniczki (bo chyba głównie do kobiet skierowana jest ta książka) nie zainteresują.

Czuję niedosyt, bo spodziewałam się większej ilości wątków z Elizabeth, a Luca opowiada dokładnie te same historie, które możemy znaleźć w "Jedz, módl się, kochaj". Potencjał książki był, ale został zmarnowany.

Większość osób na pewno z pewnością zna bestseller Elizabeth Gilbert "Jedz, módl się, kochaj". Wtedy też pojawiało się wiele głosów, że książka jest naiwna i nierealna, by jakakolwiek kobieta mogła sobie pozwolić na podróżowanie po tylu skądinąd kosztownych miejscach. Cóż, może jestem naiwna, ale książka wniosła do mnie wiele pozytywnych emocji, jest napisana lekko i w...