Opowieści z Narnii. Siostrzeniec czarodzieja

Chronologicznie powinno się przeczytać tą pozycję jako pierwszą. Nie zrobiłem oczywiście tego bo nie wiedziałem :) Mamy tutaj genezę powstania Narnii.

Prosta, niewulgarna pozycja dla młodszych czytelników. Co nie oznacza, że dorośli nie wyciągną z niej fajnych treści. Są momenty straszne jak to w baśniach co tylko plusuje w ocenie.
Myślę, że czytanie duo z dziećmi opowieści z Narnii to świetny wstęp do ciekawych rozmów.

Chronologicznie powinno się przeczytać tą pozycję jako pierwszą. Nie zrobiłem oczywiście tego bo nie wiedziałem :) Mamy tutaj genezę powstania Narnii.

Prosta, niewulgarna pozycja dla młodszych czytelników. Co nie oznacza, że dorośli nie wyciągną z niej fajnych treści. Są momenty straszne jak to w baśniach co tylko plusuje w ocenie.
Myślę, że czytanie duo z dziećmi...

Jako szybka książka na nudny wieczór sprawuje się nieźle. Wiemy skąd się wzięła latarnia i Czarownica w Narnii oraz skąd pochodzi magiczna moc szafy. Niestety pozostawia bardzo duży niedosyt i masę pytań. Osobiście chętnie poznałbym historię Charn oraz odwiedził inne światy z sadzawek.
No i staje to trochę w sprzeczności z Szafą. No bo skąd Bobry miały by wiedzieć od kogo pochodzi czarownica skoro nie pochodziła z ich świata? Wątpię aby opowiada o jakiejś Lilith xD

Jako szybka książka na nudny wieczór sprawuje się nieźle. Wiemy skąd się wzięła latarnia i Czarownica w Narnii oraz skąd pochodzi magiczna moc szafy. Niestety pozostawia bardzo duży niedosyt i masę pytań. Osobiście chętnie poznałbym historię Charn oraz odwiedził inne światy z sadzawek.
No i staje to trochę w sprzeczności z Szafą. No bo skąd Bobry miały by wiedzieć od kogo...

Przedostatnia książka opowiadająca historię o stworzeniu Narni. Przeczytane jdnym tchem. Jak na książkę raczej dla dzieci, to daje dużo radości w każdym wieku :)

Przedostatnia książka opowiadająca historię o stworzeniu Narni. Przeczytane jdnym tchem. Jak na książkę raczej dla dzieci, to daje dużo radości w każdym wieku :)

Do „Siostrzenica czarodzieja” wróciłam po latach w ramach odświeżenia i dokończenia całej serii Opowieści z Narnii. Nadal uważam, że jest to jedna z moich ulubionych i najlepszych części. Po pierwsze jest świetnie orzeźwiająca, ponieważ przedstawia świat i okoliczności, w których to Narnia dopiero powstaje. Młodzi, główni bohaterowie są ciekawi i chce im się towarzyszyć. Poza świetnym klimatem i wartką akcją, historia ta opowiada o podejmowaniu decyzji, konsekwencjach i relacjach międzyludzkich. Bardzo dobra opowieść.

Do „Siostrzenica czarodzieja” wróciłam po latach w ramach odświeżenia i dokończenia całej serii Opowieści z Narnii. Nadal uważam, że jest to jedna z moich ulubionych i najlepszych części. Po pierwsze jest świetnie orzeźwiająca, ponieważ przedstawia świat i okoliczności, w których to Narnia dopiero powstaje. Młodzi, główni bohaterowie są ciekawi i chce im się towarzyszyć....

Bardzo piękne historia o powstawaniu Narnii. Ta książka niczym nie ustępuje swoim poprzedniczkom

Bardzo piękne historia o powstawaniu Narnii. Ta książka niczym nie ustępuje swoim poprzedniczkom

"Siostrzeniec Czarodzieja" jest szóstym tomem, ale tak naprawdę opowiada on historię początków Narnii i pod tym względem jest pierwszym tomem.

Główny bohater Digory, mieszka w Londynie z wujem, ciotką i chorą mamą. To powoduje, że jest smutny, bo żaden lekarz nie potrafi powiedzieć co jej jest. Digory, poznaje Pole z którą się zaprzyjaźnia.
Poprzez eksperymenty wuja Andrzeja, Pola i Digory, zostają wysłani do Narnii, gdzie odkrywają ruiny zamku i Digory, budzi śpiącą czarownicę. Jednak to oznacza początek kłopotów...
Digory, popełnił błąd budząc czarownicę, ale szybko się o tym przekonał i okazał skruchę. Wykazał się też wielką odwagą, opierając się czarownicy i nie zjadając jabłka. I to właśnie Digory miał wkład w początek historii Narnii. Jednak jego czyn został doceniony przez Aslana i dostał złote jabłko dla swojej chorej mamy. To pokazuje nam, że dobro rodzi dobro.
Najbardziej bawił mnie wuj Andrzej, któremu tak podobała się czarownica, a potem w następnej chwili się jej bał. A to, że był czarodziejem, było zaskoczeniem dla mnie, bo dawno czytałam książkę (jak każdy kto chodził do podstawówki miałam ją jako lekturę) jednak to było miłe zaskoczenie.
Dalsza część historii bohaterów została opisana w tej książce, ale zapamiętajcie tych bohaterów, bo jeszcze się w niej pojawią.

"Siostrzeniec Czarodzieja" jest szóstym tomem, ale tak naprawdę opowiada on historię początków Narnii i pod tym względem jest pierwszym tomem.

Główny bohater Digory, mieszka w Londynie z wujem, ciotką i chorą mamą. To powoduje, że jest smutny, bo żaden lekarz nie potrafi powiedzieć co jej jest. Digory, poznaje Pole z którą się zaprzyjaźnia.
Poprzez eksperymenty wuja...

No i nadszedł czas na wielki powrót do klasyka, czyli serii ""Opowieści z Narnii". To już moje drugie podejście do tej serii. Oczywiście już tradycyjnie skłoniło mnie do tego obejrzenie filmowych wersji tej książki, przynajmniej tych, które zostały zekranizowane...
Tym razem zaczynam czytanie nie w kolejności jak zostały wydawane książki, a w kolejności chronologicznej. Zacząłem więc od książki "Siostrzeniec czarodzieja"

Z tej książki możemy się dowiedzieć, jak została stworzona Narnia i co sprawiło, że zwierzęta mówią, jak i to skąd wzięła się zła czarownica i skąd się wzięła szafa jako brama do Narnii. Niestety ten wieloświat został przedstawiony tak pobieżnie, bo był potencjał na więcej.

Książka ta pokazuje przygodę i to jakie mogą być konsekwencje naszych decyzji. Pokazuje też trudne relacje rodzinne np. takie, że w każdej rodzinie jest jeden taki wujek, o którym reszta rodziny najchętniej by nie mówiła. Typ za dużo pije, przepuszcza wyżebraną od rodziny kasę i jest trudny w relacjach sprawiając nowe problemy.

Książka, która jest preuqelem do kolejnych części jest prosta i dosyć infantylna. Adresatem są młodsi czytelnicy ale mimo wszystko czyta się ją lekko i przyjemnie, dlatego polecam jak ktoś jeszcze nie czytał lub oglądał tylko filmy z tej serii.

Książkę odsłuchałem w formie audiobooka

No i nadszedł czas na wielki powrót do klasyka, czyli serii ""Opowieści z Narnii". To już moje drugie podejście do tej serii. Oczywiście już tradycyjnie skłoniło mnie do tego obejrzenie filmowych wersji tej książki, przynajmniej tych, które zostały zekranizowane...
Tym razem zaczynam czytanie nie w kolejności jak zostały wydawane książki, a w kolejności chronologicznej....

Pierwsza połowa książki była wprost rewelacyjna - czytało się błyskawicznie. W drugiej połowie, podobnie, jak w pierwszych trzech częściach sagi, znowu pojawił się ten męczący mistycyzm zbudowany wokół Aslana, jednak nie był on tak irytujący, jak przedtem.

Od "Srebrnego krzesła", ta seria stała się naprawdę mocno przygodowa. Fabuła "Siostrzeńca czarodzieja", w porównaniu z poprzednimi częściami, jest najbardziej dynamiczna i niezwykle emocjonująca. Jest też trochę strasznie (a nawet szaleńczo, czego wcześniej w "Opowieściach z Narnii" nie zauważyłem). Została mi jeszcze tylko "Ostatnia bitwa". Ciekaw jestem, jak wpłynie na mój odbiór całej sagi, która do tej pory zdążyła mnie bardzo pozytywnie zaskoczyć.

Pierwsza połowa książki była wprost rewelacyjna - czytało się błyskawicznie. W drugiej połowie, podobnie, jak w pierwszych trzech częściach sagi, znowu pojawił się ten męczący mistycyzm zbudowany wokół Aslana, jednak nie był on tak irytujący, jak przedtem.

Od "Srebrnego krzesła", ta seria stała się naprawdę mocno przygodowa. Fabuła "Siostrzeńca czarodzieja", w porównaniu z...

Narnia jest zawsze dobra, kocham tę serię,

Narnia jest zawsze dobra, kocham tę serię,

To przedostatnia część cyklu "Opowieści z Narni". Tym razem jesteśmy świadkami stworzenia Narni! Zaczęło się niewinnie, ponieważ os tego, że pewien Digory odkrył, że jego wujek jest czarodziejem! Dostał od niego magiczne obrączki, dzięki którym mógł przenosić się między światami. Z jednego świata ściągnął czarownicę (jak później się domyśliłem była to Biała Czarownica z pierwszej części) a w drugim był świadkiem stworzenia Narni. Warto przeczytać tę książkę, ponieważ jest ona o przyjaźni i przygodowa. Najbardziej podobało mi się jak Digory był świadkiem stworzenia Narni.

Michał (11 lat)

To przedostatnia część cyklu "Opowieści z Narni". Tym razem jesteśmy świadkami stworzenia Narni! Zaczęło się niewinnie, ponieważ os tego, że pewien Digory odkrył, że jego wujek jest czarodziejem! Dostał od niego magiczne obrączki, dzięki którym mógł przenosić się między światami. Z jednego świata ściągnął czarownicę (jak później się domyśliłem była to Biała Czarownica z...