Co takiego jest w tej książce, nie wiem. Chociaż nie, wiem. Ale nie umiem tego zdefiniować. Dlaczego właśnie przy powieści o dziesięcioletniej, bądź co bądź, szczęśliwej dziewczynce wypłakałam tyle łez, ilu nie wylewam przy poważnej kłótni z mężem? Nie wiem...

Historia zaczyna się... średnio. Dziewczynka, oddzielona od matki, trafia do rodziny zastępczej. Po początkowych kłopotach w nowym domu i nowej szkole, aklimatyzuje się w tym środowisku, znajduje prawdziwego przyjaciela, a "papa" staje się jasnym światełkiem w jej życiu. Papa i książki, które kradnie. Bo tytuł to nie żadna metafora, tylko dosłowny opis Liesel.

Podejścia do książki miałam dwa. Za pierwszym razem rzuciłam w połowie (miałam zły czas książkowy i termin w bibliotece), za drugim razem pochłonęłam w klika dni. Największy atut książki? Max.
Wraz z jego pojawieniem się wszystko się zmienia.

Jeśli szukacie książki o miłości między kobietą a mężczyzną, nie polecam.
Jeśli szukacie książki o seksie, nie polecam.
Jeśli szukacie w książce okrucieństwa wojny, nie polecam.
Ale jeśli chcecie się wzruszyć, zastanowić nad prawdziwą przyjaźnią, nad ludzką dobrocią, a także nad pseudowartościami, które dziś wciskane nam są na każdym kroku, polecam tę książkę. Można odnaleźć tam to, w co w dzisiejszych czasach można zwątpić.

Co takiego jest w tej książce, nie wiem. Chociaż nie, wiem. Ale nie umiem tego zdefiniować. Dlaczego właśnie przy powieści o dziesięcioletniej, bądź co bądź, szczęśliwej dziewczynce wypłakałam tyle łez, ilu nie wylewam przy poważnej kłótni z mężem? Nie wiem...

Historia zaczyna się... średnio. Dziewczynka, oddzielona od matki, trafia do rodziny zastępczej. Po początkowych...