Cudownie zróżnicowana narracja i kompozycja, wiele przeplatających się wątków ściśle ze soba powiązanych. Autor w umiejętny sposób opisując życie głównego bohatera (narratora?) porusza problemy swojej epoki, nieraz wydając, jak podejrzewam biorąc pod uwagę rok napisania książki, bardzo odważne sądy. To właśnie trzeba w niej cenić - bezkompromisowość. Napisana długo po "ciężkich czasach" - jest książką o wiele trudniejszą w odbiorze, lecz, tak jak w debiucie, także szokuje wymyślnym upokorzeniem. Takim, że można się zarumienić. Najwyraźniej w słowniku Doctorowa nie ma w ogóle słowa "tabu". Entomolog sprośności, jak siebie określa, nieraz daje się nam ostro we znaki - rzucając oskarżenia zawstydzonemu czytelnikowi prosto w twarz.
Doctorow na pewno włożył w "Księgę Daniela" sporo pracy - pracą wydaje się nieraz samo czytanie jej. Wraz z losami Daniela i siostry trzeba zapoznać się bowiem z kawałkiem powojennej historii.
Na pewno powrócę do tej powieści - to jedna z tych, które warto mieć. Jest wyzwaniem zarówno intelektualnym jak i emocjonalnym: z labiryntu przeżywanych przez głównego bohatera uczuć nierzadko nie ma wyjścia.

Cudownie zróżnicowana narracja i kompozycja, wiele przeplatających się wątków ściśle ze soba powiązanych. Autor w umiejętny sposób opisując życie głównego bohatera (narratora?) porusza problemy swojej epoki, nieraz wydając, jak podejrzewam biorąc pod uwagę rok napisania książki, bardzo odważne sądy. To właśnie trzeba w niej cenić - bezkompromisowość. Napisana długo po...