"Nieoswojona ziemia" to prezent od mojej najlepszej przyjaciolki. Bardzo sie ucieszylam, kiedy mi ja podarowala, bo uwazam, ze najlepszym prezentem jest ksiazka. Dlugo lezala na mojej polce bo szkoda mi bylo ja przeczytac, napawalam sie jej nowoscia i tym, ze zupelnie nie wiem co znajde w srodku. Musze jednak przyznac, ze troche sie obawialam. Dlaczego? Sadzilam, ze nie lubie zbyt krotkiej tresci opowiadan. Musze poznac dobrze bohaterow, zeby sie z nimi zaprzyjaznic, a opowiadania raczej nie daja na to zbyt wiele czasu. Jakze sie myslilam. Jhumpa Lahiri poprostu rzucala mnie na gleboka wode swoich niesamowitych opowiesci! Wciagala od pierwszych slow, zaciekawiala. Codzienne zycie przedstawiala w tak interesujacy sposob, ze zaczelam inaczej patrzec na zwykle sprawy, otaczajacych mnie ludzi, ich i moje uczucia. Ksiazka tak inna od tych jakie ostatnio czytalam, ale nie gorsza, wrecz przeciwnie, pokazala mi jak wiele moge jeszcze wyczytac miedzy wierszami i ze powinnam czesciej sprobowac czegos nowego jesli chodzi o literature. Polecam :)

"Nieoswojona ziemia" to prezent od mojej najlepszej przyjaciolki. Bardzo sie ucieszylam, kiedy mi ja podarowala, bo uwazam, ze najlepszym prezentem jest ksiazka. Dlugo lezala na mojej polce bo szkoda mi bylo ja przeczytac, napawalam sie jej nowoscia i tym, ze zupelnie nie wiem co znajde w srodku. Musze jednak przyznac, ze troche sie obawialam. Dlaczego? Sadzilam, ze nie...