Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Choć kobiety występujące w powieści (jest ich sześć) są w bardzo odległym i egzotycznym dla nas kraju, a sceneria wydarzeń wydaje się jakby z innej epoki, to trudno nie odnaleźć się w historii i nie utożsamiać z bohaterkami. Żyją w Indiach, gdzie patriarchat i rodzinna struktura społeczna bardzo je ogranicza, czasami wręcz niewoli w domu. Kobiety jednak wbrew logice swojego świata realizują się na swój sposób i urzeczywistniają marzenia i pragnienia. Tytułowa 45 - letnia Akhila wybiera się w podróż życia, podczas której ma odpowiedzieć sobie, czy dobrze pokierowała swoim życiem, a właściwie co zrobić, aby pomimo sytuacji, w jakiej postawiły ją okoliczności, stać się szczęśliwą i spełnioną. Na końcu podróży, kontemplując nadmorski widok, odpowiada sobie na zadane wcześniej pytanie. Już wie, kim jest i czego jej w życiu potrzeba. Odnalezienie siebie, dawnej dziewczyny o imieniu Akhilandeswari nie było proste, szczególnie dla osoby takiej jak ona, która przez całe życie w poczuciu obowiązku wobec rodziny wypełniała powierzone jej role. Nie nauczono jej asertywności ani wyrażania własnych potrzeb, a jedynie tresowano do spełniania oczekiwań innych. Trudno było zauważyć, kiedy przeistoczyła się w szorstką i zasadniczą kobietę, której wdzięk, lekkość i fantazja zatraciły się w codziennej rutynie. Nie tylko Akhila jest tu jednak bohaterką, w zrozumieniu siebie, swojego położenia pomaga jej pięć kobiet w różnym wieku. W przedziale dla pań opowiadają jej koleje swojego życia i kręte ścieżki wyborów, o których nie zawsze one decydowały. Dało to możliwość nie tylko zweryfikowania losu Akhili, ale również poznania innych skomplikowanych życiorysów. Kobiety, każda na swój indywidualny sposób, w zależności od wykształcenia i pozycji społecznej, wyraża i opisuje złożone relacje z matką, braćmi, mężem i swoimi dziećmi. Splot tych historii jest utkany bardzo misternie, niczym jedwabna tkanina na sari, o której również jest mowa w książce. Do tego szczypta szczegółów w opisach jedzenia, kolorów i zapachów tworzy skomponowaną i zajmującą fabułę. Nie wykrzykuje się tu postulatów feministycznych, a jednak tak bardzo boli ukazana nierówność i zależność od mężczyzn, że momentami ręce opadają z bezradności, a czasami rodzi się niepohamowany bunt... Bardzo gorąco polecam. Wspaniała lektura.