W końcu, po prawie roku od przeczytania pierwszego tomu tej serii, udało mi się zdobyć drugi tom.

Początek może nie być łatwy, ponieważ stosunkowo długo nic konkretnego się nie dzieje, ale jak widzę, jest to znak rozpoznawczy prozy pani Larsson. Mamy tu powoli odsłaniającą się układankę. Niemniej jednak główną oś powieści stanowi zagłębianie się w psychikę bohaterów, co mi się akurat podoba. Dopiero pod koniec książki akcja nabiera rozpędu, a atmosfera gęstnieje, więc czytelnikom, którzy preferują właśnie natłok wydarzeń, szybką akcję i gwałtowne zwroty tejże, jednak nie będę polecać tej powieści.

Autorka,oprócz zagadki kryminalnej, poruszyła również szereg różnych problemów społecznych. Głównie odwieczne siłowanie się kobiet i mężczyzn, w szerokim kontekście. Również kwestię myślistwa, ochrony zagrożonych gatunków oraz obowiązków duchownych wobec ludzi czy też ogólnie Kościoła wobec społeczeństwa.

Ciekawym smaczkiem są rozdziały poświęcone wilczycy Żółtonogiej, które przeplatały się z głównym wątkiem. Są one wbrew pozorom powiązane z resztą fabuły.

Nie jest to typowy kryminał, ale mimo wszystko polecam, ponieważ (przynajmniej mnie) trzymał w napięciu i zaskoczył.

W końcu, po prawie roku od przeczytania pierwszego tomu tej serii, udało mi się zdobyć drugi tom.

Początek może nie być łatwy, ponieważ stosunkowo długo nic konkretnego się nie dzieje, ale jak widzę, jest to znak rozpoznawczy prozy pani Larsson. Mamy tu powoli odsłaniającą się układankę. Niemniej jednak główną oś powieści stanowi zagłębianie się w psychikę bohaterów, co mi...