Młody autor nie prowadzi nazbyt wciągającej narracji, ale rzeczywistość w której się znajduje sama kreuje wielką przygodę i rozbudza ciekawość, co każe brnąć przez kolejne strony. To pierwsza książka o Amazonii którą czytałem, w dodatku o Amazonii która zapewne już w takiej formie nie istnieje. Zazwyczaj kiedy czytam o miejscach nieprzyjaznych człowiekowi i tak coś mnie tam ciągnie. Tym razem czułem inaczej. Opis trudów z którymi zmaga się człowiek rzucony w tytułowe zielone piekło, skutecznie mnie zniechęcił do Amazonii. Czytając dziennik z Gujany, często mogłem utożsamić się z myślami autora, gdyż często czułem to samo będąc na samotnej górskiej wyprawie na dalekiej Syberii. Mając świadomość, że młody Maufrais nigdy nie wróci ze swojej podróży, czyta się to dramatycznie. Nie raz miałem ochotę krzyknąć do niego "Nie rób tego!". Kiedy Boby zakończył swój żywot musiałem przestać czytać, tak silny ból poczułem. A on cały czas miał nadzieję.. straszne, niewyobrażalne. Ładunek emocjonalny zawarty na ostatnich 50 stronach wypruł mnie zupełnie. Polecam.

Młody autor nie prowadzi nazbyt wciągającej narracji, ale rzeczywistość w której się znajduje sama kreuje wielką przygodę i rozbudza ciekawość, co każe brnąć przez kolejne strony. To pierwsza książka o Amazonii którą czytałem, w dodatku o Amazonii która zapewne już w takiej formie nie istnieje. Zazwyczaj kiedy czytam o miejscach nieprzyjaznych człowiekowi i tak coś mnie tam...