Ciekawe, kontrowersyjne ujęcie kobiet, warte przeczytania. Wadą jest jednak to, że wszystkie te kobiety wydawały mi się podobne do siebie - myślałam, że będą bardziej różnorodne. Jestem świadoma, że podejścia do życia są różne, jednak miałam problem ze zrozumieniem wyborów dokonywanych przez bohaterki, przez co musiałam trochę tą książkę przemęczyć.

Ciekawe, kontrowersyjne ujęcie kobiet, warte przeczytania. Wadą jest jednak to, że wszystkie te kobiety wydawały mi się podobne do siebie - myślałam, że będą bardziej różnorodne. Jestem świadoma, że podejścia do życia są różne, jednak miałam problem ze zrozumieniem wyborów dokonywanych przez bohaterki, przez co musiałam trochę tą książkę przemęczyć.

Mam dużą trudność w ocenie tej książki. Przyznaję się, nie jestem miłośniczką opowiadań. Moravi nie można odmówić wirtuozerii. Pisze interesującą, dowcipny, nie ma tam zbędnych słów i scen. Każde z tych opowiadań jest interesujące.
Ale po przeczytaniu kolejnych opowiadań miałam ochotę zakrzyknąć „jestem facetem”, nie potrafiłam pojąć tych kobiet i ich wyborów. Przypomniał mi się stary dowcip:
Przychodzi góralka do spowiedzi i mówi:
-Pyszniłam się swoją urodą.
Ksiądz spojrzał, a brzyć to była okrutna.
Nie w tych opowiadaniach wszystkie kobiety są przepiękne, zachwycające się swoją urodą. To ich mężowie, bo musi być mąż, są brzydcy, małostkowi i nieudacznicy. Kobiety są jak przepiękne pudełka, ładnie opakowane, ale co jest w środku tych pudełek? Nie chcą być traktowane, jako rzeczy, a jak się same traktują? Co one oczekują od życia?
Ciekawe i dla mnie kontrowersyjne spojrzenie na kobietę, jej psychikę i wybory. Warto poznać takie spojrzenie.

Mam dużą trudność w ocenie tej książki. Przyznaję się, nie jestem miłośniczką opowiadań. Moravi nie można odmówić wirtuozerii. Pisze interesującą, dowcipny, nie ma tam zbędnych słów i scen. Każde z tych opowiadań jest interesujące.
Ale po przeczytaniu kolejnych opowiadań miałam ochotę zakrzyknąć „jestem facetem”, nie potrafiłam pojąć tych kobiet i ich wyborów. Przypomniał...

Pierwsze moje spotkanie z autorem i prawdopodobnie nie jest ostatnie, gdyż "Raj" to dobra pozycja. Nie wiedziałem za bardzo czego się spodziewać, jestem dosyć sceptycznie nastawiony do włoskiej literatury, gdyż nie mogę się do końca w niej odnaleźć, znaleźć ulubionych pisarzy, ulubionego okresu i szukam w ciemno między powszechnie znanymi i polecanymi mi pisarzami. Moravia mnie nie zawiódł, gdyż jego utwór wchodzi w psychikę kobiety i dogłębnie ją analizuje. Wszystkie bohaterki 34 nowelek mają wspólną cechę tego, że mają pewien problem. Czasem jest to problem z mężczyzną, czasem z samą sobą, a czasem z życiem jakie prowadzą. Włoski pisarz w ciekawy sposób, czasem zabawny przedstawia myślenie kobiet, które często postępują irracjonalnie targane emocjami i potrzebami. Każdą nowelkę czytało się z zapałem, gdyż po jednostronicowym wprowadzeniu, które zakreślało sytuację i zapoznawało nas z bohaterką, od razu pojawiała się istota problemu danej reprezentantki płci żeńskiej. Może nie wywołała u mnie zachwytu ta książka, gdyż po prostu w dosyć prosty sposób, aczkolwiek trafny, prezentowała kobiecy umysł w różnych sytuacjach i nie było w niej niczego fenomenalnego, co wprawiłoby mnie w euforię, ale zachęciła mnie ta lektura do sięgnięcia po kolejne jego pozycję, gdyż sposób jego pisania jest bardzo przystępny.

Pierwsze moje spotkanie z autorem i prawdopodobnie nie jest ostatnie, gdyż "Raj" to dobra pozycja. Nie wiedziałem za bardzo czego się spodziewać, jestem dosyć sceptycznie nastawiony do włoskiej literatury, gdyż nie mogę się do końca w niej odnaleźć, znaleźć ulubionych pisarzy, ulubionego okresu i szukam w ciemno między powszechnie znanymi i polecanymi mi pisarzami. Moravia...

Jeden z moich ulubionych autorów. Uwiódł mnie właśnie tym zbiorem. Niezwykle trafne portrety kobiet, doskonale zapisane.

Jeden z moich ulubionych autorów. Uwiódł mnie właśnie tym zbiorem. Niezwykle trafne portrety kobiet, doskonale zapisane.

Nie można odmówić Moravii talentu - zwłaszcza po doskonałej powieści "Matka i córka". Po opowiadaniach zatem spodziewałam się wiele.
Nie rozczarowała mnie forma, Moravia naprawdę potrafi pisać interesująco. Portrety kobiet w "Raju" są kontrowersyjne, ale to mi nie przeszkadza, nie jestem zaślepiona i nie uważam bynajmniej kobiet za płeć doskonałą. Co mi przeszkadza, to fakt, że bohaterką wszystkich tych opowiadań wydaje się być ta sama kobieta. Nie ma znaczenia - matka, żona, samotna czy rozwódka; stale mam wrażenie, że mówi do mnie ta sama osoba, osadzona w coraz to innej scenerii.
Opowiadania są niezłe, pisane tym specyficznym dla Moravii, bezpośrednim stylem. Szkoda tylko, że ich bohaterkom zabrakło głębi, indywidualizmu... charakteru.

Nie można odmówić Moravii talentu - zwłaszcza po doskonałej powieści "Matka i córka". Po opowiadaniach zatem spodziewałam się wiele.
Nie rozczarowała mnie forma, Moravia naprawdę potrafi pisać interesująco. Portrety kobiet w "Raju" są kontrowersyjne, ale to mi nie przeszkadza, nie jestem zaślepiona i nie uważam bynajmniej kobiet za płeć doskonałą. Co mi przeszkadza, to...

Autor albo nie lubił kobiet albo widział je tylko w krzywych zwierciadłach...

Autor albo nie lubił kobiet albo widział je tylko w krzywych zwierciadłach...