Joanna Philbin to córka Regisa Philbina, gwiazdora amerykańskiej telewizji. Od dzieciństwa miała więc styczność ze światem ludzi sławnych i bogatych, dostrzegając zarówno jego zalety, jak i wady. Na podstawie swoich doświadczeń postanowiła napisać cykl powieściowy „Córki”, który od niedawna wydawany jest także w Polsce.

„Nie zabiegały o sławę. Urodziły się w jej blasku” - takie słowa możemy przeczytać na okładce „Córek”, a mówią one o trzech głównych bohaterkach – Lizzie, Carinie i Hudson. Lizzie jest córką sławnej modelki, ojciec Cariny jest miliarderem, a mama Hudson piosenkarką pop. Bogactwo rodziców pozwala dziewczynom na chodzenie do prywatnej szkoły, zakupy bez żadnego limitu, świetne wakacje... czyli po prostu na luksusowe życie, które wydaje się być na pierwszy rzut oka idealne. Trudno więc uwierzyć, że jednak mają one pewne problemy, a jednym z nich jest właśnie sława rodziców, która sprawia, że także one same znajdują się w nieustannym blasku fleszy, co dla dorastających, nieprzekonanych o swojej wartości dziewczyn, jest naprawdę stresujące... Na szczęście jednak dziewczyny mają siebie – są najlepszymi przyjaciółkami, a utworzony przez nie Spis Zasad Córek pozwala im nie zwariować w tym wielkim świecie. Przyznaję, że takie spojrzenie na dzieci sławnych rodziców było dla mnie czymś nowym, gdyż zawsze gdy o nich czytałam, myślałam mimo woli „oni to mają dooobrze”. A tu się okazuje, że jednak nie do końca, co w bardzo wiarygodny sposób zostało przedstawione w tej powieści.

Historia przedstawiona w tej części skupia się na Lizzie, której matką jest znana modelka – Katia Summers. Jest ona po prostu ideałem piękna, dlatego tym bardziej rzuca się w oczy fakt, że jej córka... ma dość nietypową urodę. A według zakompleksionej Lizzie „nietypowa” znaczy tyle co „brzydka”. Dlatego też dziewczyna niechętnie pozuje do zdjęć z matką, czując, że przy niej wygląda jeszcze gorzej. Ale dzielnie się trzyma, stale pamiętając o zasadach Córek... jednak pewnego dnia o nich zapomina i w obecności kamery krytykuje swoją mamę, co doprowadza do lawiny wydarzeń... A jednym z nich jest propozycja sesji zdjęciowej. Ale jak pogodzić pracę modelki ze szkołą i tym, że jej najlepszy przyjaciel z dzieciństwa, Todd, niespodziewanie wraca do Nowego Jorku? I to o wiele przystojniejszy i sympatyczniejszy niż Lizzie go zapamiętała...

Już po przeczytaniu dwóch rozdziałów książka pozytywnie mnie zaskoczyła dwoma rzeczami.

Po pierwsze tym, że w żaden sposób nie przypomina „Plotkary”, czego się spodziewałam, gdy po nią sięgałam. Szczerze mówiąc, gdybym miała porównać ją do jakiejś innej serii, to raczej do „Stowarzyszenia Wędrujących Dżinsów” ze względu na przyjaźń łączącą bohaterki i fakt, że zostały one bardzo wiarygodnie przedstawione.

Bo na szczęście nie są to puste panienki spędzające czas wolny tylko na imprezach i zakupach oraz z pogardą traktujące swoje rówieśniczki. Lizzie, Carina i Hudson to normalne dziewczyny ze zwykłymi problemami, których życie jest jednak nieco inne od naszego... ale tylko ze względu na rodziców. Są to bohaterki naprawdę sympatyczne i zabawne, z interesującymi charakterami i pasjami. Różnią się od siebie, a ich przyjaźń została świetnie ukazana.

A co jeszcze mnie zaskoczyło? To, że „Córki” całkowicie mnie wciągnęły! Książka napisana jest lekkim i przyjemnym językiem, a interesująca fabuła sprawia, że nie można się oderwać od czytania. I co bardzo ważne, można wynieść coś z tej lektury.

W „Córkach” poruszone są bowiem problemy, które spotykają każdą nastolatkę, bez względu na to, czy jej rodzice są sławni czy też nie. Akceptacja siebie i swojego wyglądu, odnalezienie własnego ja, talent, pierwsza miłość, fałszywi przyjaciele, materializm, kompleksy, jak pozostać sobą, kłótnie z rodzicami – wszystkie te kwestie są poruszone w „Córkach” i rozwiązane w taki sposób, że powieść ta nie jest kolejną płytką historią, a opowieścią z morałem, przekazanym w bardzo przyjemny i zabawny sposób.

Autorka zdecydowała się na bardzo intrygujące zakończenie, przez które nie mogę się doczekać, aż powieść „Córki łamią zasady” wpadnie w moje ręce. Mam nadzieję, że nastąpi to już wkrótce, a Wam polecam sięgnąć po „Córki” :). Nie patrzcie na to, ile lat macie i czy już dawno przestałyście czytać młodzieżówki, gdyż myślę, że jest to taka książka, która dzięki swojemu urokowi, spodoba się nie tylko nastolatkom, ale także nieco dojrzalszym kobietom. Jest to zarazem powieść lekka i przyjemna, jak i wartościowa, więc naprawdę warto ją przeczytać. Ja przynajmniej gorąco do tego zachęcam! :)

Joanna Philbin to córka Regisa Philbina, gwiazdora amerykańskiej telewizji. Od dzieciństwa miała więc styczność ze światem ludzi sławnych i bogatych, dostrzegając zarówno jego zalety, jak i wady. Na podstawie swoich doświadczeń postanowiła napisać cykl powieściowy „Córki”, który od niedawna wydawany jest także w Polsce.

„Nie zabiegały o sławę. Urodziły się w jej blasku” -...