Dużo akcji w tym tomie i wątków popychających fabułę do przodu. Manga jest bardziej brutalna i bywa dosadniejsza niż anime. W pewnym momencie wprost pojawia się groźba gwałtu na jednej postaci, czego w anime nie było, a na pewno nie wyrażono tego jednoznacznie w tej konkretnej sytuacji. Historia rysunkowa jest dramatyczniejsza i wydaje mi się, że całość na tym zyskuje – szkoda, że w serialu pewne rzeczy wycięto lub złagodzono. Podczas oglądania niektórych odcinków czasem odnosiłam wrażenie zagubienia w akcji albo wydawało mi się, że czegoś w pełni nie zrozumiałam. Czytając mangę, wiem dlaczego – wiele rzeczy jednak jest pomijanych, a przez to niezrozumiałych. Chad wydaje mi się w serialu głupszy, ale w mandze mamy jego wewnętrzne dialogi, które całkiem pogłębiają jego postać. To samo odczuwam przy postaci Orihime. Solidny tom piąty.

Dużo akcji w tym tomie i wątków popychających fabułę do przodu. Manga jest bardziej brutalna i bywa dosadniejsza niż anime. W pewnym momencie wprost pojawia się groźba gwałtu na jednej postaci, czego w anime nie było, a na pewno nie wyrażono tego jednoznacznie w tej konkretnej sytuacji. Historia rysunkowa jest dramatyczniejsza i wydaje mi się, że całość na tym zyskuje –...

Okej, tom spodobał mi się bardziej, niż przypuszczałam - głównie dlatego, że mało w nim Ichiga i Ishidy. Zaczyna się strasznie. Naprawdę strasznie. Głupota obu panów warta jest przełożenia jednego i drugiego przez kolano, i spuszczenia im solidnego lania za to, co zrobili. Nie ma to jak zakładanie się o pierdoły, bo komuś się wydaje, że pozjadał wszystkie rozumy i ma się za nie wiadomo kogo... Uch, można zjeść sobie nerwy, czytając zwykłą mangę.
Na szczęście obyło się bez "Quincy pride", choć to oznacza, że będzie w kolejnym tomie, a to nie nastraja mnie pozytywnie oO'
W tomie piątym mamy za to historie Chada i Orihime jak zyskują swoje moce. I przyznaję, że czytało mi się to bardzo dobrze. Może dlatego, że razem z Chadem występowała Karin, a Orihime naprawdę zyskuje moją coraz większą sympatię. Muszę też wspomnieć o Tatsuki, która póki co, jest jedną z moich ulubionych postaci w ogóle. I tak wiem, że to żeńska wersja Ichiga, ale jakoś bardziej znośna (może dlatego, że nie jest przeświadczona o swojej zajebistośći?). Żałuję, bo wiem, że później jest zepchnięta na margines - a ja ją naprawdę lubię, ma babka jaja.

Okej, tom spodobał mi się bardziej, niż przypuszczałam - głównie dlatego, że mało w nim Ichiga i Ishidy. Zaczyna się strasznie. Naprawdę strasznie. Głupota obu panów warta jest przełożenia jednego i drugiego przez kolano, i spuszczenia im solidnego lania za to, co zrobili. Nie ma to jak zakładanie się o pierdoły, bo komuś się wydaje, że pozjadał wszystkie rozumy i ma się za...

Ten tomik również, podobnie jak poprzedni, nie przypadł mi do gustu.
Jeśli duchy może widzieć prawie każdy, to nic w tym takiego specjalnego, prawda? I jeśli połowa bohaterów nagle zdobywa supermoce, to znaczy że one też są dość powszechne.
Tak więc według mnie zawiało nudą.
Na dodatek te supermoce to jakieś pokemony :/
Plusy - ładnie narysowane, największy kolega z klasy jest coraz przystojniejszy.

Ten tomik również, podobnie jak poprzedni, nie przypadł mi do gustu.
Jeśli duchy może widzieć prawie każdy, to nic w tym takiego specjalnego, prawda? I jeśli połowa bohaterów nagle zdobywa supermoce, to znaczy że one też są dość powszechne.
Tak więc według mnie zawiało nudą.
Na dodatek te supermoce to jakieś pokemony :/
Plusy - ładnie narysowane, największy kolega z...

dla milosnikow mala ciekawostka w tym tomie znalazl sie blad.. ciekawa jestem czy ktos go wylapal... mozna do mnie pisac na priv

dla milosnikow mala ciekawostka w tym tomie znalazl sie blad.. ciekawa jestem czy ktos go wylapal... mozna do mnie pisac na priv

Robi się dosyć ciekawie. Nie sądziłam, że oprócz Ichigo ktoś jeszcze zostanie obdarzony mocą walki z duchami.

Robi się dosyć ciekawie. Nie sądziłam, że oprócz Ichigo ktoś jeszcze zostanie obdarzony mocą walki z duchami.

Opinia dotycząca całej serii - tom 1

Opinia dotycząca całej serii - tom 1