Rok 2021 jest dla mnie rokiem wyjątkowym również pod względem czytelnictwa. Postanowiłam poszerzać swoje horyzonty, wychodzić poza swoją strefę komfortu i zapoznawać się z gatunkami literackimi, po które normalnie nie sięgałam. Właśnie z tego powodu zdecydowałam się na przeczytanie książki „Groza wokół K2” Anny Czerwińskiej.

Książkę tę określiłabym jako reportaż o tematyce górskiej. Jest to pierwsza przeczytana przeze mnie książka o takiej tematyce. Nie mam zbyt wielkiego doświadczenia w tym zakresie, dlatego ciężko ocenić mi jak wypada w stosunku do innych przedstawicieli tego gatunku, natomiast muszę przyznać, że bardzo mi się podobała.

Dla mnie dużym plusem był fakt, że autorka nie była pobocznym obserwatorem zdarzeń opisanych w książce. Jej dzieło nie opiera się na wyszukanych w bibliotece informacjach. Sama była świadkiem tego, co zostało przez nią opisane. Wspinaczką górską zajmowała się od lat, jej relacja jest bardzo rzetelna i wiarygodna.

Wspinaczka górska jest dyscypliną sportu, która daje wiele satysfakcji, a jednocześnie wiążę się z ogromnym niebezpieczeństwem. Co jakiś czas w mediach pojawiają się informację o tragicznej śmierci himalaistów. W drodze na szczyt wiele bardzo utalentowanych osób straciło życie. „Groza wokół K2” opisuje prawdziwe wydarzenia, które rozegrały się w sezonie wspinaczkowym 1986 r. W tym czasie na szlakach K2 straciło życie aż 13 osób. Świadkiem tych wydarzeń, tak jak już wspomniałam, była Anna Czerwińska- autorka omawianej książki.

„Groza wokół K2” została bardzo ładnie wydana. Największym atutem tego wydania są ilustracje. Dla mnie- laika w tematyce górskiej- był bardzo pomocne w uzmysłowieniu sobie wielkości zdobywanej góry czy warunków, które panowały w trakcie wspinaczki. Przyznam, że miałam problem z niektórymi fragmentami książki. Wynika to jednak z mojego braku wiedzy na ten temat.

Książkę oceniłam pozytywnie, muszę przyznać, że bardzo mi się podobała i zachęciła mnie do pogłębiania wiedzy na temat wspinaczki górskiej. Polecam tę pozycję, zarówno osobom, które spotkały się już wcześniej z tym gatunkiem literackim, jak i osobom, dla których będzie to pierwszy raz. Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl, za co serdecznie dziękuję.

Rok 2021 jest dla mnie rokiem wyjątkowym również pod względem czytelnictwa. Postanowiłam poszerzać swoje horyzonty, wychodzić poza swoją strefę komfortu i zapoznawać się z gatunkami literackimi, po które normalnie nie sięgałam. Właśnie z tego powodu zdecydowałam się na przeczytanie książki „Groza wokół K2” Anny Czerwińskiej.

Książkę tę określiłabym jako reportaż o tematyce...

Nazwać sezon wspinaczkowy roku 1986 pod K2 "dziwnym" byłoby eufemizmem, niemniej trudno znaleźć adekwatniejsze wyrażenie na określenie tamtych dramatycznych wydarzeń. Pod względem czysto sportowym był to sezon udany, i godny zapamiętania, przede wszystkim z uwagi na wielki sukces Wandy Rutkiewicz, która jako pierwsza kobieta i zarazem pierwszy Polak, zdobyła ten najwyższy szczyt Karakorum. Jednak na sukcesie naszej wspinaczki cieniem kładą się dramatyczne wydarzenia, jakie miały miejsce podczas ataku szczytowego. Właśnie między innymi o tym tragicznym ataku szczytowym opowiada w "Grozie wokół K2" Anna Czerwińska, alpinistka, naoczny świadek tamtych wypadków.

Pierwsze wydanie "Grozy wokół K2" ukazało się w roku 1990, książka, którą przeczytałem jest "wydaniem drugim, zmienionym, poprawionym", opatrzonym nowym wstępem i dodatkowym epilogiem. Czy zmiany były konieczne? Ciężko stwierdzić, według mnie nie; jedyną wartą wzmianki informacją z nowego wstępu jest to, że tekst zasadniczy został we wznowieniu praktycznie niezmieniony, naniesiono jedynie poprawki stylistyczne. Dałbym sobie również rękę uciąć, że żadne zmiany nie dotknęły warstwy graficznej książki, ale nie: okłada i fonty (czcionki) są nowe, jeśli celem wydawnictwa było osiągnięcie retro klimatu, to efekt został osiągnięty ponad miarę, bo książka choć nowa, wygląda jak wygrzebana w antykwariacie. Całe szczęście w środku jest lepiej: kartki są bialutkie, a reprodukcje zdjęć i mapek sytuacyjnych kolorowe i wydrukowane na śliskim papierze, co uprzyjemnia lekturę, a jak się czyta ten klasyk literatury górskiej? Dość o formie, przejdźmy do treści.

Sięgając po "Grozę wokół K2" liczyłem, na książkę podobną do wyśmienitego "Wszystko za Everest" Krakauera, ale szybko okazało się, dzieło Anny Czerwińskiej to zupełnie inna bajka, nie jest to reportaż w dosłownym sensie, bardziej wspomnienia lub dziennik naszej himalaistki, która, co trzeba zaznaczyć, ma dobre pióro. Książka potrafi wciągnąć, a opisy codziennego życia bazy, opisy sprzętu wspinaczkowego, dynamika grupy panująca w zespole Czerwińskiej, czy relacje panujące na linii wspinacze - tragarze, były niezwykle ciekawe. Problem w tym, że co za dużo, to niezdrowo, i kiedy po raz kolejny czytałem o tym, że "plecak był ciężki, podejście strome, a chłopaki poszli do obozu przed nami", odczuwałem takie znużenie, jakbym to ja, a nie autorka, musiał mozolnie topić śnieg na maszynce, żeby herbata była gotowa, gdy koledzy wrócą z poręczowania kolejnego odcinka szlaku - za dużo tego znoju dnia codziennego.
Jednak im bliżej feralnego ataku szczytowego tym robi się ciekawiej. Jak już wspomniałem, Anna Czerwińska, oprócz tego, że doświadczoną himalaistką, jest również dobrą pisarką, ale co najważniejsze, była naocznym świadkiem opisywanych w "Grozie" dramatycznych dni. Te trzy elementy sprawiają, że autorka nie tylko sprawnie zrelacjonowała przebieg dramatycznych wypadków, ale też potrafiła sprawić, że czytelnik, który góry wysokie miał okazję oglądać tylko w książkach i w internecie, potrafił po części zrozumieć emocje jakich doświadczyli bohaterowie książki.

"Groza wokół K2" pomimo pewnych mankamentów, jest wartością pozycją. Anna Czerwińska, nie tylko daje świadectwo dramatycznym zdarzeniom jakie miały miejsce w 1986 roku pod K2, ale też dzięki lekkiemu napisała po prostu ciekawą książkę, zasługującą na miano klasyka literatury górskiej.

Za książkę dziękuję klubowi recenzenta portalu nakanapie.pl

Nazwać sezon wspinaczkowy roku 1986 pod K2 "dziwnym" byłoby eufemizmem, niemniej trudno znaleźć adekwatniejsze wyrażenie na określenie tamtych dramatycznych wydarzeń. Pod względem czysto sportowym był to sezon udany, i godny zapamiętania, przede wszystkim z uwagi na wielki sukces Wandy Rutkiewicz, która jako pierwsza kobieta i zarazem pierwszy Polak, zdobyła ten najwyższy...

Książka Anny Czerwińskiej jest na pewno wciągająca, ale niezbyt dobrze zredagowana (np w drugim wydaniu zdarzają się błędy ortograficzne i stylistyczne). Przeszkadzają mi próby "ożywiania" materii, kamieni, lodu i śniegu. Autorka "ożywia" górę przynajmniej raz na kilka stron. I tak mamy w książce zdania zaczynające się od: "góra ich dopadła", "góra nie pozwoliła", "góra się zezłościła". Jednocześnie szanuję tezę wygłoszoną przez autorkę, że każda góra ma osobowość-ja takiej nie dostrzegam. Niemniej książka ta to bardzo cenna pozycja na temat historii polskiego zdobywania ośmiotysięczników.

Książka Anny Czerwińskiej jest na pewno wciągająca, ale niezbyt dobrze zredagowana (np w drugim wydaniu zdarzają się błędy ortograficzne i stylistyczne). Przeszkadzają mi próby "ożywiania" materii, kamieni, lodu i śniegu. Autorka "ożywia" górę przynajmniej raz na kilka stron. I tak mamy w książce zdania zaczynające się od: "góra ich dopadła", "góra nie pozwoliła",...

Po “Grozę wokół K2” sięgnęłam z wielką radością, gdyż po dłuższej przerwie zapragnęłam wrócić do tematyki himalaizmu, który zawsze mnie pasjonował. Chociaż czytałam już co nieco z literatury górskiej to nie słyszałam wcześniej o tej książce, która jak się okazuje stanowi jedną z lepszych pozycji na rynku o ww. tematyce.

Autorka książki Anna Czerwińska należy do grona najbardziej utytułowanych polskich himalaistów. Zdobyła sześć ośmiotysięczników oraz Koronę Ziemi. Brała udział w wyprawach wraz z Wandą Rutkiewicz, a także jako druga Polka (zaraz po Wandzie Rutkiewicz) stanęła na szczycie Mount Everest.

"Groza wokół K2" to relacja opisująca sezon wspinaczkowy w 1986 r., który okazał się jednym z najtragiczniejszych w historii himalaizmu, ponieważ życie straciło wtedy aż 13 wspinaczy. Moim zdaniem fenomen tej książki kryje się w tym, że Autorka - Anna Czerwińska opisała w niej tragiczne wydarzenia, których była naocznym świadkiem. Dzięki temu czytając książkę ma się wrażenie uczestniczenia w wydarzeniach, gdyż są one przedstawione bardzo realistycznie. Autorka również poświęca całkiem sporo miejsca na opis przygotowań do wyprawy, który uświadamia nam jak karkołomne było ich zorganizowanie w latach 80.

Mi książka bardzo się podobała, ale muszę przyznać, że czytało się ją dość ciężko. Po pierwsze została napisana dość chaotycznie. Jest to akurat dla mnie zrozumiałe, ponieważ jest relacją uczestniczki wyprawy, która stara się opowiedzieć czytelnikom jak najwięcej. Po drugie pewną trudność sprawiło mi częste posługiwanie się terminologią fachową przez Autorkę. Myślę, że po prostu jestem zbyt mało zorientowana w tematyce himalaizmu i stąd te problemy. Na uwagę zasługują również zamieszczone w książce zdjęcia z wyprawy na K2, a także te przedstawiające mapy. Są one moim zdaniem idealnym uzupełnieniem tekstu i pozwalają czytelnikowi bardziej zrozumieć specyfikę wypraw w Himalaje.

"Groza wokół K2" to zdecydowanie jedna z lepszych książek o tematyce górskiej jaką czytałam dlatego gorąco zachęcam do jej przeczytania!

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta nakanapie.pl

Po “Grozę wokół K2” sięgnęłam z wielką radością, gdyż po dłuższej przerwie zapragnęłam wrócić do tematyki himalaizmu, który zawsze mnie pasjonował. Chociaż czytałam już co nieco z literatury górskiej to nie słyszałam wcześniej o tej książce, która jak się okazuje stanowi jedną z lepszych pozycji na rynku o ww. tematyce.

Autorka książki Anna Czerwińska należy do grona...

Przeczytana jednych tchem, wciągająca. Bardzo ciekawie opisane wydarzenia z całej wyprawy z 1986 roku.

Przeczytana jednych tchem, wciągająca. Bardzo ciekawie opisane wydarzenia z całej wyprawy z 1986 roku.

I znów powrót w góry wysokie. Mój powrót. Dzięki wspaniałej książce Anny Czerwieńskiej, która zdaje relację z tragicznych wydarzeń w roku 1986 pod K2. Zwycięstwa pomieszały się z dramatem. W podboju Wielkiej Góry zginęło 13 himalaistów z różnych państw, w tym troje Polaków. Autorka tak oto oceniła ten sezon: "Jako sportowcy osiągnęliśmy na K2 wiele i odnieśliśmy wspaniałe sukcesy. Jako alpinistyczna społeczność ponieśliśmy jednak klęskę". Książka świetnie napisana.Opisy gór literackie. Doskonały styl. No i moja ulubiona tematyka. Wysokie niedostępne dla zwykłych ludzi góry, surowa, niesamowita przyroda. Przeogromna pasja, tak często niezrozumiała przez innych. I doskonałe zdjęcia.Cóż chcieć więcej. Trzeba przeczytać

I znów powrót w góry wysokie. Mój powrót. Dzięki wspaniałej książce Anny Czerwieńskiej, która zdaje relację z tragicznych wydarzeń w roku 1986 pod K2. Zwycięstwa pomieszały się z dramatem. W podboju Wielkiej Góry zginęło 13 himalaistów z różnych państw, w tym troje Polaków. Autorka tak oto oceniła ten sezon: "Jako sportowcy osiągnęliśmy na K2 wiele i odnieśliśmy wspaniałe...

O ile średnio przepadam za książkami relacjonującymi wyprawy w góry wysokie, szczególnie tymi nowszymi, to ta pozycja jest zupełnie inna. Może dlatego, że jest to wznowienie i opisuje czasy przedkomercyjnych wypraw?
Świetne zdjęcia, świetny trzymający w napięciu tekst.
Polecam!

O ile średnio przepadam za książkami relacjonującymi wyprawy w góry wysokie, szczególnie tymi nowszymi, to ta pozycja jest zupełnie inna. Może dlatego, że jest to wznowienie i opisuje czasy przedkomercyjnych wypraw?
Świetne zdjęcia, świetny trzymający w napięciu tekst.
Polecam!

Góry mają pewien urok, są zachwycające. Z ich wierzchołków często roztaczają się piękne, malownicze widoki, które zapierają dech w piersiach i zostają na długo w pamięci. Jednak góry mają też swoją mroczną stronę. Ich szczyty stały się grobowcem wielu śmiałków, którzy próbowali je zdobyć. Czasem tych, którzy je zdobyli, ale nie zdołali zejść. Ich ukształtowanie, mroźny klimat, zmienna pogoda sprawiają, że stają się dla ludzi niebezpieczne, czyniąc ich bezsilnymi. Pomimo tego alpiniści i himalaiści z całego świata dalej próbują zdobywać największe szczyty narażając życie i zdrowie.


,,wszystko co czynimy w życiu związane jest z ryzykiem, że sam fakt życia pociąga za sobą ryzyko śmierci, ale życie bez ryzyka niewiele jest warte.''
,,Groza wokół K2” Anny Czerwińskiej opisuj najtragiczniejszy sezon wspinaczki na K2, który odbył się w 1986 roku. Autorka była jedną z uczestniczek wyprawy na szczyt góry w Pakistanie. Wyruszyła z Wojtkiem Wróżem, Przemkiem Piaseckim, Peterem Brozikiem Januszem Majerem, Krystyną Palmowską i Dobrosławą Miodowicz-Wolf. Chronologicznie przedstawia wydarzenia z tego okresu. Zagłębiając się w historyczne sukcesy sportowców, ale także tragiczne losy niektórych uczestników wypraw. Opisuje równolegle jej zmaganiach w górach podczas wyprawy na Magic Line. Na początku, zanim jeszcze przejdzie do głównych wydarzeń. Charakteryzuje górę K2 i opisuje wydarzenia z poprzednich sezonów, przygotowania i sprzęt do nowego, a także przedstawia członków i trasy innych wypraw, ich drogi bardzo często się przecinały.

,,Groza wokół K2” to bardzo dobrze napisana książka przedstawiająca zmagania śmiałków z 1986 roku. Kiedy zaczyna się, ją czytać całkowicie zatraca się w losach wspinających osób. Opisy kolejnych dni spędzonych w górach trzymają czytelnika cały czas w napięciu, bo nie wiadomo co przyniosą kolejne godziny, ekscytujące wiadomości, czy też tragicznie. W ciekawy sposób został uchwycony też charakter góry i natura ludzi, którzy nie boją podejmować się ryzyka i chcą być najlepsi. Mocną stroną tej książki są również emocje i napięcie między uczestnikami, które autorce udało się uchwycić.

Książka Anny Czerwińskiej zawiera także fragmenty wywiadów z czasopism, z innymi wspinaczami, zapisy z magnetowidu, czy fragmenty książki Jima Currana.

W książce ,,Groza wokół K2” jest dużo refleksji autorki, pokory względem góry i wydarzeń z tamtego okresu. Autorka poświeciła trochę stron na relacje Wandy Rutkiewicz, Michela Parmrntiera, Jerzego Kukuczki i Benoita Chamouxa, a także uczestnikom, którzy ponieśli śmierć podczas wyprawy.


..Żyjąc, ryzykujemy śmierć - tak mówił Steve nad grobem swojego przyjaciela.''
Anna Czerwińska zdecydowanie ma lekkie pióro i w sposób przystępny i gawędziarski przedstawia wydarzenia z 1986 roku. Nie zabrakło dramatyczniejszych i mocniejszych opisów. Wszystkie słowa związane ze sprzętem do wspinaczki zostały wyjaśnione w przypisać. Książkę ,,Groza wokół K2" wzbogacają liczne zdjęcia gór, miejsc, uczestników wypraw. Na niektórych z nich zaznaczono trasy.



Rzadko się zdarza, żebym podczas czytania miała dreszcze, w przypadku ,,Grozy wokół K2" i tak było i to nieraz. Tej książki nie da się po prostu przeczytać. Walka o przetrwanie śmiałków w górach pozostawionych na łaskę natury nie jest obojętna czytelnikowi. Ta książka daje poczuć grozę i wielkość tej góry. Przez całą jej treść w głowie przewija się pytanie, które pojawiło się praktycznie na samym początku książki: ,,Zwycięstwo czy klęska"? Myślę, że autorka dobrze ujęła odpowiedź na nie. Nie jest to jednak jedyne pytanie, z którym pozostaje czytelnik. ,,Grozę wokół K2" polecam każdemu nie tylko osobą zafascynowanym górami i wspinaczką, ale także szykujących nietuzinkowych, wciągających, autentycznych historii. Z pewnością ta historia zostanie ze mną na dłużej.

Góry mają pewien urok, są zachwycające. Z ich wierzchołków często roztaczają się piękne, malownicze widoki, które zapierają dech w piersiach i zostają na długo w pamięci. Jednak góry mają też swoją mroczną stronę. Ich szczyty stały się grobowcem wielu śmiałków, którzy próbowali je zdobyć. Czasem tych, którzy je zdobyli, ale nie zdołali zejść. Ich ukształtowanie, mroźny...

Pewnego lata pod szczytem Góry zwanej Mordercą...

Cześć tegorocznych świąt Bożego Narodzenia spędziłam w Karakorum. Miało to miejsce dzięki lekturze książki Anny Czerwińskiej "Groza wokół K2". Zagłębiając się w jej treść przeniosłam się w czasie do roku 1986 pod najwyższy z pakistańskich ośmiotysięczników, który mimo, że wysokością ustępuje Everestowi jest mianowany najtrudniejszym z kolosów. Świadczy o tym choćby fakt, że do dziś zimą pozostaje niezdobyty. Na jego stokach zginęło wielu wspinaczy. Góra co roku zabiera kolejne ofiary. Tamtego lata śmierć poniosło aż 13 wspinaczy. Nie byli to amatorzy. Każdy z nich miał wiedzę i doświadczenie, a jednak K2 okazało się zachłanne i zabrało tyle ludzkich istnień. Co było przyczyną tragedii? Czy można było ich uniknąć? Po czyjej stronie leży wina - człowieka czy natury? Z Anną Czerwińską jako przewodniczką szukałam odpowiedzi na te pytania.

Tego lata pod K2 było naprawdę tłoczno. Działało wiele wypraw, w tym grupa z Polski. Znalazły się w niej i kobiety. Oprócz trzech Pań atakujących szczyt w jednym teamie na szczyt Czogori udało się wejść w międzynarodowym składzie Wandzie Rutkiewicz. Była pierwszą kobietą, która tego dokonała. To ogromny sukces. W tamtym czasie Góra pokazała, że życie wspinaczy to istny mix sukcesów i porażek, radości i tragedii, utraty zdrowia i życia oraz sława, która czeka poza górską enklawą.

Książka Anny Czerwińskiej jest niesamowita. Przejmuje do szpiku kości, budzi podziw dla śmiałków, którzy mają odwagę zmierzyć się z kolosem, budzi respekt wobec sił natury, które pokazują nasze słabości. Lektura jest ogromnie przemawiająca i robi wrażenie. Jej treść wręcz smaga po twarzy niczym lodowaty wiatr i pokazuje całą prawdę o wspinaczce oraz zdobywaniu gór wysokich i najwyższych. Łatwo nie jest. Marzący o poskromieniu szczytów muszą pokonać wiele trudności. Muszą walczyć z przyrodą, ale i samymi sobą. Trzeba umieć oswoić stres, który jest obecny i czai się niczym cień. W ekstremalnych warunkach jak na dłoni ukazują się ludzkie słabości, pięty achillesowe, które każdy z nas ma. Nie pomaga zimno, nie pomaga wysokość, nie pomaga gorączka szczytu, która zagłusza rozsądek.

Anna Czerwińska relacjonuje to lato w cieniu K2 dzień po dniu. W tym czasie Polska traci aż trzech wspinaczy. Sukces złojenia góry staje się gorzki i nie smakuje jak powinien. Autorka w swojej relacji jest dokładna, bezstronna i sumienna. Wprowadza czytelnika do specyficznego środowiska, do matecznika ludzi dzielnych i zdeterminowanych, ale nie niezniszczalnych. Mających wiele siły, ale ich zasób jest ograniczony. Pokazuje, że w himalaiźmie nie ma nic pewnego. Granice w nim są nieostre i nieprzewidywalne. Wszystko zależy od kaprysu natury. Nic tak naprawdę nie jest pewne i bezpieczne. Niebezpieczeństwo czai się wszędzie. Od tamtego czasu dla amatorów górskiej wspinaczki zmieniło się wiele na korzyść. Pomogła technika, rozwój technologiczny, nowe produkty ułatwiające życie. Jest lepiej, ale i zmienił się klimat. Podwyższyła się granica lodowców, ocieplił klimat, a Góra mimo to zimą jest niezdobyta. Trudno to często laikom zrozumieć.

Dzięki słowom zapisanym przez Autorkę mamy szansę odkryć świat specyficznego środowiska, zasmakować bazowego życia, pobyć na wysokości, gdzie krzepnie rtęć, a ludzkie komórki obumierają. Anna Czerwińska ocenia sytuację, a nie ludzi. Nikogo nie oskarża ani nie gloryfikuje. Przybliża bliską jej rzeczywistość, przybliża wyprawę, która wyjątkowo mocno zapadła jej w pamięć. Pisząc oczyszcza się z ogromu emocji, chce przed zwykłymi ludźmi opuścić pewne zasłony, obalić pewne mity o zdobywaniu szczytów. Jak niektórzy sądzą nie ma tu wiele miejsca na romantyzm. Jest dużo sportu, walki, ryzyka, pokonywania samego siebie, mocowania się z emocjami i czynnikami natury. Ten świat ogromnie pociąga, jest w stanie zauroczyć. Autorka z całym realizmem pokazuje gamę uczuć jaka towarzyszyła jej w tamtym czasie. Nie przesadzę, gdy powiem, że ta książka jest ogromnie osobista. Nie znalazłam w niej słabych punktów. W pełni zasługuje na miano doskonałej, rewelacyjnej, genialnej. Z serca ją polecam i rekomenduję.

Pewnego lata pod szczytem Góry zwanej Mordercą...

Cześć tegorocznych świąt Bożego Narodzenia spędziłam w Karakorum. Miało to miejsce dzięki lekturze książki Anny Czerwińskiej "Groza wokół K2". Zagłębiając się w jej treść przeniosłam się w czasie do roku 1986 pod najwyższy z pakistańskich ośmiotysięczników, który mimo, że wysokością ustępuje Everestowi jest mianowany...

O czym ta książka jest?

Wszelkie wątpliwości na tym polu rozwiewa sam tytuł. K2 jest drugim co do wysokości szczytem na naszej planecie. Jest to naturalna granica między Chinami a Pakistanem i zarazem najbardziej niebezpieczny, co powoduje, że stał się on obiektem marzeń wielu wspinaczy. Zdobycie go prawdopodobnie udowadnia im, że nie ma dla nich rzeczy niemożliwych. Z tego co udało mi się wyczytać, jest to jedyny ośmiotysięcznik, który nie udało się zdobyć człowiekowi w zimie. Temperatura o tej porze roku jest graniczna z wytrzymałością człowieka na mrozie a wiatry tam wiejące można porównać do pędu samochodu sportowego na wyścigach.

Książka Anny Czerwińskiej jest jedną z najlepszych książek, które udało mi się przeczytać w ciągu ostatnich lat. Jest pełna opisów gór, szlaków, słynnych himalaistów i ich powiedzeń. Warto nadmienić, że autorka sama uczestniczyła w wyprawie na ten niebezpieczny szczyt. Pisze o swoich doświadczeniach, miała bezpośredni kontakt ze sławami światowego himalaizmu, przy czym ona sama należy do tego zacnego grona. Zdobyła 6 ośmiotysięczników i koronę ziemi.

Lekturę tą przeczytałam jednym tchem, w 1 wieczór. Przy wielu moich obowiązkach jest to sprawa wręcz niespotykana. Już od pierwszych stron można odczuć lekkie i przyjemne pióro Pani Anny. Jest więc nie tylko sławną himalaistką, ale również niezwykle dobrą pisarką. Przekładając kartki można natknąć się na wiele zdjęć, co znacznie ułatwia czytanie i zrozumienie. 
Fabuła opiera się przede wszystkim na tragicznych wydarzeniach, które miały miejsce w 1986 roku, którymi żył ówczesny świat. K2 pochłonęła życie 13-ciorga wspinaczy i to wszystko w niecałe 2 miesiące- końcówka czerwca do początku sierpnia. Możemy dowiedzieć się jak przebiegały przygotowania, jakie trasy wybierano i dlaczego, mamy nawet podaną charakterystykę góry- widać, że książka ta została napisana przez profesjonalistę. To właśnie to odróżnia ją od innych przeczytanych przeze mnie książek podróżniczych- przygotowania do wyprawy są zaplanowane na parę lat do przodu, każdy ruch musi być świadomy, sprzęt odpowiednio dobrany. U mnie wzbudziło to respect. 
Zawsze miałam problem z tym, aby zrozumieć po co ci ludzie narażają swoje życie, często kosztem życia rodzinnego. Czy ta chwila radości ze zdobycia szczytu jest warta tylu poświęceń? Zawsze uważałam, że lepiej jakby Ci ludzie weszli 50 razy na Giewont niż ginęli w samotności na szczycie, gdzie może już nigdy nikt nie dotrzeć. Nadal, mimo pełnego szacunku do pani Anny i jej znajomych po fachu uważam, że jest to niepotrzebne, ale już jestem w stanie zrozumieć ich podejście do życia, to dlaczego oni tak prą na te góry. Dzięki dogłębnej analizie wyjścia rozumiem i wierzę, że to wciąga, że działa adrenalina, ale nie jest to tylko głupie wspinanie. To jest przygoda. Teraz rozumiem, i to wszystko dzięki profesjonalizmowi autorki i chociażby po to, aby właśnie zrozumieć sposób myślenia tychże ludzi warto przeczytać tę książkę. Niech to będzie swoisty hołd dla tych, którzy poświęcili dla tej góry swoje życie. 
Ocena: 10/10 

O czym ta książka jest?

Wszelkie wątpliwości na tym polu rozwiewa sam tytuł. K2 jest drugim co do wysokości szczytem na naszej planecie. Jest to naturalna granica między Chinami a Pakistanem i zarazem najbardziej niebezpieczny, co powoduje, że stał się on obiektem marzeń wielu wspinaczy. Zdobycie go prawdopodobnie udowadnia im, że nie ma dla nich rzeczy niemożliwych. Z...