Muszę przyznać, że udało mi się zmęczyć tą książkę. O ile początek naszpikowanego dużą ilością danych "dzieła" szedł w miarę gładko, to koniec był udręką.
Autor jest historykiem amatorem i to widać. Potrafi dyskutować z każdym najmniejszym błędem statystycznym, technicznym czy przekłamaniem w prezentowanych dokumentach. Wiele miejsca poświęca myśliwcom, które nigdy nie powstały i nie mogły mieć wpływu na wydarzenia z 1941, choćby były "najlepsze na świecie".
Wielokrotnie Autor trzyma się tej tezy, żonglując danymi i przestawiając wyliczenia. Tylko, że projekty nie walczą. Źle wykorzystane projekty choćby były najlepsze też poniosą klęskę.
Tutaj wspomnę o Me 262 szeroko reklamowanym przez autora jako najlepszy myśliwiec odrzutowy. Nic nie ma o zmuszaniu go do roli bombowca nurkującego i bezbronności przy lądowaniu...
Podobnie jest z prezentowanym typami radzieckiego lotnictwa.
Czasami czytając mam wrażenie, że autor nie bardzo wiedział, jak taką ilość wiedzy sprzedać. Zdarzają się liczne powtórzenia w wielu rozdziałach pod pozorem przypominania ważnych faktów.
Czytelnikowi bardzo trudno jest wywnioskować skończywszy jakieś rozdział, o co tak naprawdę autorowi chodziło. Jest za to ciągłe szastanie danymi, tabelami i statystyką.
Ja na pewno do tej książki już nie wrócę. Zbyt wiele siły i samozaparcia włożyłem, aby ją skończyć.

Muszę przyznać, że udało mi się zmęczyć tą książkę. O ile początek naszpikowanego dużą ilością danych "dzieła" szedł w miarę gładko, to koniec był udręką.
Autor jest historykiem amatorem i to widać. Potrafi dyskutować z każdym najmniejszym błędem statystycznym, technicznym czy przekłamaniem w prezentowanych dokumentach. Wiele miejsca poświęca myśliwcom, które nigdy nie...