Opowieść rozpoczyna się od rzucenia nas w życie codzienne Myszki i Niedźwiedzia. Jest to niedobrana para (przez co idealnie do siebie pasująca). Prowadzą normalny tryb życia jak każdy szary człowiek. Myszka jest do bólu poprawna oraz ma swoje manie. Mimo, że jest dużo inteligentniejsza od niedźwiedzia nie naśmiewa się z niego, choć często celnie używa przeciwko niemu ironii i w zabawny sposób pozwala mu myśleć, że to on jest najmądrzejszy. Niedźwiedź natomiast jest postacią autoironiczną, jednak miewa przebłyski szczególnej inteligencji mającej swoje źródło w wspólnie spędzanym czasie z Myszką. Jest do bólu poprawny językowo i ma szeroką wiedzę, choć niekoniecznie przydatną. Książka jest pozbawiona nieodpowiednich treści, więc mogłaby być dobrą bajką dla najmłodszych, ale problemem byłoby tłumaczenie dziecku tej ukrytej psychologii i otwartej ironii na każdym kroku. Znajdziemy też wiele trudnych słów używanych przez niedźwiedzia. Wymagałoby to wielu godzin poświecenia. Skupmy się więc na tym, że jestem dorosłym czytelnikiem i to w moje ręce trafiła.

Gruba i ciekawa czarna okładka zachęciła mnie do siebie, ponieważ sugeruje ona bajkę o podłożu filozoficznym i nie zawiodłam się. Zacznę może od tego, że w środku znajdziemy sporo grafik, które po szybszym przeglądnięciu tworzą osobną historię.Spotykam się z takim zabiegiem po raz pierwszy. Rysunki proste, naszkicowane ołówkiem bez tła i koloru. Są one jak przemyślenia zapisane na czystej karcie umysłu. Zmuszają nas do zastanowienia się nad każdą z scen i odnalezieniu w nich ukrytego sensu. Można wręcz powiedzieć, że zainwestowano naprawdę wiele pieniędzy (jak na polskie standardy) w wizualną stronę książki. Szczerze mnie dziwi, że tak dobrze wydaną pracę można znaleźć w takiej cenie. W internecie też nie kosztuje aż tak wiele, bo można ją dostać za dwadzieścia złotych. Dialogi z pozoru proste kryją głębię ironii i psychologii wciągając nas w świat dwóch odmiennych charakterów, które bardzo się kochają i szukają wspólnie prawdziwego sensu życia. Scenki czasem nie wymagają analizy i od razu widzimy zawarty w nich komizm i sens. Prozaiczne problemy z jakimi nasi bohaterowie się zmagają mają swoją własną głębie i to od nas zależy, czy również je za takie uznamy. Do mnie książka trafiła, miło było tak poleżeć i pomyśleć nad przyziemnymi sprawami, którym o dziwo nie poświęcam za wiele czasu, choć zdarzają się na porządku dziennym. Postacie przyjemne o nietuzinkowych charakterach od razu wzbudzają sympatię. Mam nadzieję, że kiedyś znów trafię na kolejną część przygód Myszki i Niedźwiedzia. Z przyjemnością polecam, choć jest lekko filozoficznie i prostolinijnie.

Zapraszam na bloga: https://zakreconydruk.blogspot.com/2017/07/book-haul-i-recenzja-o-myszce-i.html

Opowieść rozpoczyna się od rzucenia nas w życie codzienne Myszki i Niedźwiedzia. Jest to niedobrana para (przez co idealnie do siebie pasująca). Prowadzą normalny tryb życia jak każdy szary człowiek. Myszka jest do bólu poprawna oraz ma swoje manie. Mimo, że jest dużo inteligentniejsza od niedźwiedzia nie naśmiewa się z niego, choć często celnie używa przeciwko niemu ironii...