Spokojna, jednolitym tonem opowiadana historia młodej dziewczyny, Nigeryjki, wychowywanej w na pozór perfekcyjnym domu. Dziwi mnie właśnie ten stoicki spokój autorki, bo we mnie, czytając jej opowieść, aż kipiało.
Kambili to młoda, mądra, piękna dziewczyna, której na pozór nie brakuje niczego. Tak naprawdę jednak nie ma nic - nie ma prawa do przyjaciół, do radości, do prywatności, do własnego zdania, do chwili słabości, do zwykłych dziecięcych wygłupów, a nawet do spontanicznego śmiechu. Wszystko w domu dzieje się pod dyktando ojca - dla ludzi - uosobienia wszelkich cnót, poważnego biznesmena, a tak naprawdę to niezrównoważonego psychicznie idioty, któremu religia katolicka zrobiła papkę z mózgu i który widzi wszędzie więcej grzechów niż sam Pan Bóg, i który w imię Boga, kościoła i własnego chorego widzimisię, nie zawaha się skrzywdzić rodziny.
Ciekawie przedstawione jest tu nie tylko ślepe oddanie religii oraz jego skutki, ale także podległość kobiety względem męża i dzieci względem ojca.

Spokojna, jednolitym tonem opowiadana historia młodej dziewczyny, Nigeryjki, wychowywanej w na pozór perfekcyjnym domu. Dziwi mnie właśnie ten stoicki spokój autorki, bo we mnie, czytając jej opowieść, aż kipiało.
Kambili to młoda, mądra, piękna dziewczyna, której na pozór nie brakuje niczego. Tak naprawdę jednak nie ma nic - nie ma prawa do przyjaciół, do radości, do...