Trafiam czasem na takie książki, których pierwsze powiedzmy 50 stron, nie za bardzo mną porusza. Potem pojawia się moment, kiedy zostaję „wciągnięta”. Tak było i tym razem. Akcja ślimaczyła się niemożliwa, aż nagle przytulność opowieści porwała także i mnie. Jak możecie przeczytać już w opisie, historia opowiada zmianę w życiu trzydziestodziewięcioletniej Rachel. Otrzymuje ona w spadku po chrzestnej schronisko. Ona , kobieta niezależna ubierająca, jedynie wytworne i markowe ciuchy. Pojawia się w przytułku dla zwierząt odstawiona jak na Boże Ciało i nie wie co ma zrobić. Pomału wdraża się w panujące tam zasady. Pracownicy nieco się z niej podśmiewując w końcu kochają ją , jakby była częścią rodziny niemal od zawsze.
Nie brakuje również wątków miłosnych, nie tylko samej Rachel. Wszystkie historie są ze sobą sprzężone przez postać psa, który łączy ludzi z niemałym rezultatem. Mnie osobiście najbardziej urzekła historia pary, której do szczęścia brakuje już tylko dziecka, niestety los odmawia im właśnie tego. Dowiadujemy się, że nie można mieć wszystkiego, każdy ma ograniczoną dawkę szczęścia.
Z kolei inna bohaterka zmaga się z samotnym wychowaniem dwójki chłopców, których ich ojciec rozpieszcza w czasie weekendów i przywozi rozpuszczonych na resztę tygodnia. Książka ta, to opowieść obyczajowa, ma jednak w sobie więcej morałów niż niejedna bajka, czy powieść o bogatszej fabule. Czyż psy nie umilają nam życia? Tu umiliły z pozoru nudnawą opowieść.

Trafiam czasem na takie książki, których pierwsze powiedzmy 50 stron, nie za bardzo mną porusza. Potem pojawia się moment, kiedy zostaję „wciągnięta”. Tak było i tym razem. Akcja ślimaczyła się niemożliwa, aż nagle przytulność opowieści porwała także i mnie. Jak możecie przeczytać już w opisie, historia opowiada zmianę w życiu trzydziestodziewięcioletniej Rachel. Otrzymuje...