Polly Williams

"Wzloty i upadki Super Mamy" trafiają na moją półkę książek, które mocno wpływają na moje emocje. Pierwsza połowa książki ciągle mnie denerwowała i czasami nudziła, druga połowa była kulminacją opowieści o głównej bohaterce i zadziałał tu na mnie mechanizm czytania z pytaniem "jak to się skończy?" w głowie. Polly Williams opowiada historię młodej mamy Amy Crane. Kobieta przechodzi życiowy kryzys, bo trudno jej się odnaleźć w nowej roli jaką jest rola matki. Zaniedbana, z dodatkowymi kilogramami, odsuwająca się od partnera kobieta łatwo ulega fascynacji nowo poznaną Alice. Niestety, jej własna niepewność i nieumiejętność odnalezienia się w życiu po ciąży sprawia, że Amy łatwo daje się przekonać nowym znajomym do wielu zmian, które mają z niej uczynić szałową super mamę. Książka ta przedstawia trudny świat macierzyństwa współczesnych kobiet, których wizję macierzyństwa kształtują media i marketing. Jednocześnie też pokazuje, że i same matki potrafią być dla siebie samych i dla siebie nawzajem bardzo wymagające. Ale chyba najważniejszy morał (choć może trochę banalnie brzmiący) związany jest ze szczerością w relacjach z najbliższymi. Brak rozmów o naszych emocjach, podejrzeniach, wątpliwościach, prowadzi do narastającej wzajemnej niechęci i braku zrozumienia, która może doprowadzić do całkowitego zaniku relacji. Rodzicielstwo jest wielką niewiadomą dla obu stron, a najważniejsze aby iść tą drogą razem i wzajemnie się wspierać. Nie jest to jednak wybitna literatura. Razi trochę pretensjonalnością, dość mocno wpada w stereotypy. Trochę strata czasu...