Nie jestem zwolenniczką romansów. Tego typy literatura jest daleka od moich zainteresowań. Książki mogą mną poruszyć do głębi, wzburzyć, zaintrygować, skłaniać do głębokich refleksji lub rozbawić. Nigdy nie zdarzyło mi się podczas lektury popłakać, chociaż czytając przechodzę różne stany emocjonalne.
Po książkę "P.S. Kocham Cię" Cecelii Ahern sięgnęłam z ciekawości, po przeczytaniu wielu bardzo dobrych opinii na jej temat.
Nie odebrałam jej jako typowego romansu. Owszem, jest tu opisana piękna, wielka miłość, która kończy się tak nagle i tak tragicznie. Takie sytuacje dzieją się wszędzie i bardzo często. Jednak tutaj motyw śmierci, oczekiwanie na to, co musi nieuchronnie nastąpić, przygotowywanie się do straty ukochanej osoby (nigdy nie jest się na to gotowym), przedstawiony został naprawdę wzruszająco. Garry, mimo tego, że to on zmaga się ze śmiertelną chorobą i wie, że tę walkę przegra, nie skupia się na sobie, lecz na żonie - Holly. On jest już gotowy do odejścia na "drugą stronę", ale chce przygotować żonę do innego życia, przez pewien czas pozbawionego sensu i celu. Stara jej się to ułatwić i niejako poprowadzić za rękę nawet wówczas, gdy fizycznie go przy niej nie będzie. Wpada na niesamowity i bardzo skuteczny pomysł - zastanawia się, w jaki sposób pomóc jej przejść przez okres żałoby i doprowadzić do równowagi psychicznej. Postanawia dać jej rok, w czasie którego powinna pogodzić się z losem i ułożyć sobie życie. Pisze więc listy ze wskazówkami, poleceniami na kolejne miesiące. Są one swoistym testamentem i pragnieniem, aby został zrealizowany. Garry zna pragnienia żony, jej marzenia i potrzeby. Kierując się nimi wskazuje, co powinna robić, jak postępować, jak myśleć. Odchodzi na zawsze, będąc jednocześnie jakby na wyciągnięcie ręki. Istnieje. Jego obecność jest wręcz namacalna. Pomaga i wspiera właśnie poprzez dawno sporządzone listy, pisane w czasie teraźniejszym, tak jakby tylko na chwilę wyjechał i miał niedługo wrócić. Z innej rzeczywistości jego troska i opieka jest stała, daje siłę. Holly wypełnia wszystkie propozycje i zalecenia, często z trudem. Docenia wielką wagę listów Garrego i powoli zaczyna układać swój nowy świat, nowe, inne życie.
Książka rzeczywiście pasjonująca, jest jednak baśnią. Co prawda urzekającą, lecz tylko baśnią. A ja, choć wzruszona, nie płakałam.

Nie jestem zwolenniczką romansów. Tego typy literatura jest daleka od moich zainteresowań. Książki mogą mną poruszyć do głębi, wzburzyć, zaintrygować, skłaniać do głębokich refleksji lub rozbawić. Nigdy nie zdarzyło mi się podczas lektury popłakać, chociaż czytając przechodzę różne stany emocjonalne.
Po książkę "P.S. Kocham Cię" Cecelii Ahern sięgnęłam z ciekawości, po...