"I smiech niekiedy może być nauką, jesli się z przywar nie z osób natrząsa" albo "Szanujmy mądrych, przykładnych, chwalebnych. Smiejmy się z głupich, choć i przewielebnych". Te dwa cytaty pochodzą z owego poematu heroikomicznego Ignacego Krasickiego, biskupa warmińskiego a potem tez arcybiskupa gnieźnieńskiego, autora pierwszej polskiej powieści "Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki". Wyjątkowo cenię sobie utwory tego oświeceniowego pisarza, jego bajki i satyry idealnie pokazują ówczesną rzeczywistość. Monachomachia jest kapitalną, pełną humoru satyrą na temat życia zakonnego w polskich klasztorach. Krasicki jako niezwykle wykształcony człowiek dostrzegał i krytykował próżniactwo, zacofanie nie tylko społeczeństwa świeckiego ale także duchowieństwa i w niezwykle zabawny sposób to opisał. I jeszcze jeden cytat opisujący miejsce akcji owej Wojny mnichów "Było trzy karczmy, bram cztery ułomki, klasztorów dziewięć i gdzieniegdzie domki". Nic dodać nic ująć. Taka była spuścizna czasów saskich, które określało powiedzenie - Za króla Sasa jedz, pij i popuszczaj pasa". Zbyt rzadko sięgamy do utworów z tamtej epoki a to błąd. To niezwykle pouczająca literatura, o czym świadczy całe mnóstwo cytatów, które do dziś dnia nie straciły na aktualności.
Na koniec - jeszcze jeden cytat z tego poematu " Nie wszystko złoto, co się świeci z góry". Polecam.

"I smiech niekiedy może być nauką, jesli się z przywar nie z osób natrząsa" albo "Szanujmy mądrych, przykładnych, chwalebnych. Smiejmy się z głupich, choć i przewielebnych". Te dwa cytaty pochodzą z owego poematu heroikomicznego Ignacego Krasickiego, biskupa warmińskiego a potem tez arcybiskupa gnieźnieńskiego, autora pierwszej polskiej powieści "Mikołaja Doświadczyńskiego...