Hanna Bakuła w swoich literackich utworach pokazuje, że cięty język, specyficzne poczucie humoru i umiejętność obserwowania świata wokół, a szczególnie relacji między kobietą a mężczyzną są jej żywiołem. Inna sprawa, że nie zawsze umie z niego korzystać. Wychodzi jej to raz lepiej, raz gorzej, ale jednak zazwyczaj na plus. Tymczasem w "Idiotce" moim zdaniem wyłożyła się kompletnie. Może jej skomplikowane i burzliwe związki z mężczyznami oraz przeżycia w Nowym Świecie znacząco wpłynęły na zawartość fabuły tej powieści, ale na pewno nie na jakość. Stek banałów podparty naiwną narracją sprawia, że fajny zamysł koncepcyjny spotkania się w jednym miejscu dwóch postaci tej samej bohaterki, które różni 20 lat przeżyć i doświadczeń, rozmyło się w chaotycznym romansidle rodem z brazylijskiej telenoweli. Brak psychologii postaci, mało realne zwroty akcji, niewiarygodne zachowania bohaterów, boleśnie przekonują czytelnika o tym, że grafomaństwo zdarza się niezależnie od sławy. W "Idiotce" wyraźnie widać Hankę Bakułę pod postacią głównej bohaterki.Bogate w doświadczenia życie autorki nie zmieściło się jednak w ramach niezbyt długiej powieści. To, co wyglądało w realnym życiu dramatycznie, lub fantastycznie, tu wypadło blado i nijako. Alter-ego autorki w porównaniu do szalonego oryginału jest ckliwe i banalne, nawet deklaracje szalonego, nieziemskiego seksu ze sfiksowanym, zazdrosnym karateką nie brzmią przekonująco.By tak smutno nie skończyć, to muszę zapewnić, że lubię Bakułę. Jej autobiograficzne Hania Bania, Hania Bania - Królowa Samby, Hania Bania - Tornado seksualne, są pełne ciepłego dystansu do swojej osoby i rodziny, pisane z szelmowską ironią, ale i miłością do najbliższych. Jej książki typu ironiczno-poradnikowego typu Wnuczkożonka, czyli jak utrzymać laskę, mogą śmieszyć celnymi uwagami na temat męskiego rodu, ale podszyte są niestety strachem dojrzałej kobiety, której atrakcyjność przestaje być zauważalna. Strefa cienia staje się bolesnym doświadczeniem, stąd kąsanie wszystkich dookoła. Zabawne, ale i smutne zarazem.
http://www.wiatremczytane.pl/nie-inaczej

Hanna Bakuła w swoich literackich utworach pokazuje, że cięty język, specyficzne poczucie humoru i umiejętność obserwowania świata wokół, a szczególnie relacji między kobietą a mężczyzną są jej żywiołem. Inna sprawa, że nie zawsze umie z niego korzystać. Wychodzi jej to raz lepiej, raz gorzej, ale jednak zazwyczaj na plus. Tymczasem w "Idiotce" moim zdaniem wyłożyła się...