"Prawiek i inne czasy" to moja pierwsza książka Olgi Tokarczuk. To lektura niezwykle klimatyczna, wymagająca ogromnego skupienia i głowy wolnej od trosk życia codziennego. Nie nadaje się na "książkę do plecaka" czytaną między jednym przystankiem a drugim. Wydaje mi się że trochę nie trafiłam w odpowiedni moment aby ją w pełni docenić choć mimo tego jestem w stanie stwierdzić że to książką mądra i uniwersalna jeśli chodzi o przesłanie.

Prawiek to maleńka wieś zagubiona miedzy lasami i rzekami która żyje własnym rytmem wyznaczanym przez zmieniające się pory roku i regularny rytm życia (narodziny - życie - śmierć). Od czasu do czasu ten rytm zaburza zawierucha dziejowa siejąc zamęt i niepokój jednak po jakimś czasie wszystko wraca na utarte tory i życie toczy się dalej.
"Czas" jest w książce Olgi Tokarczuk odmieniany przez wszystkie przypadki. Każdy z bohaterów sportretowany przez autorkę ma swój czas: młynarzowa Genowefa która czeka na męża aż wróci z wojny, dziedzic Popielski który nie może dostosować się do zmieniającej się rzeczywistości i ucieka w świat ułudy czy Kłoska - wiejska znachorka i kobieta która żyje w lesie.

Książką jest opowieścią o przemijaniu. Opisuję chwilę jaką jest nasze życie na ziemi i pokazuje ulotność naszego istnienia. To co po nas zostaje to pamięć która żyje w naszych dzieciach.

"Prawiek i inne czasy" trochę przypominał mi "Sońkę" jeśli chodzi o klimat opowieści (choć oczywiście Olga Tokarczuk napisała swoją książkę wiele lat przed Karpowiczem). Autorka prostymi słowami i historiami mówi o rzeczach najważniejszych.

To lektura ważna ale też niezwykle angażująca emocjonalnie. Zachęcam do sięgnięcia po nią w czasie gdy nasza dusza i głowa emanują spokojem.

"Prawiek i inne czasy" to moja pierwsza książka Olgi Tokarczuk. To lektura niezwykle klimatyczna, wymagająca ogromnego skupienia i głowy wolnej od trosk życia codziennego. Nie nadaje się na "książkę do plecaka" czytaną między jednym przystankiem a drugim. Wydaje mi się że trochę nie trafiłam w odpowiedni moment aby ją w pełni docenić choć mimo tego jestem w stanie...