Papież Bonifacy VIII powiedział o królu Francji Filipie IV Pięknym: "Na próżno jest najpiękniejszym człowiekiem na ziemi, umie bowiem tylko patrzeć na ludzi bez słowa. Nie jest człowiekiem, ani zwierzęciem, jest jak posąg." Niewiara w uczucia, które tak dobrze potrafił ukryć pod maską władcy, żyjącym ideą zapewnienia przyszłości swojemu królestwu i przede wszystkim mając na uwadze jego dobro we wszystkich swoich działaniach, ukuła o nim jednoznaczną opinię wśród jemu współczesnych – król z żelaza.
Jak było naprawdę?
Obiektywną rekonstrukcją rządów właśnie tego króla Francji jest ta powieść, bazująca przede wszystkim na suchych wzmiankach kronikarzy, jak informuje tekst na tylnej okładce, świadków jego panowania w XIV wieku. Dokładnie od ostatniego roku , siedmioletniego sporu z templariuszami, aż do śmierci w 1314 roku, sprowadzoną, jak wierzyli niektórzy, przekleństwem wykrzyczanym w męczarniach na płonącym stosie przez wielkiego mistrza Francji i Zamorza zakonu templariuszy Jakuba de Molay’a: "Papieżu Klemensie!… Rycerzu Wilhelmie!… Królu Filipie!… Przeklinam was! Przeklinam was! Niech wasze rody będą przeklęte aż do trzynastego pokolenia!…"
I były, jak opisuje historia.
Nie jest to jednak tylko powieść biograficzna kontrowersyjnego władcy, który tyleż samo uczynił dobrego co złego dla dobra monarchii. To przede wszystkim odtworzenie życia społeczno-obyczajowego osób wchodzących w skład dworu królewskiego: jego trzech synów Filipa V Długiego, Ludwika X Kłótliwego, Karola IV Pięknego i ich żon, córki Izabeli, dalszych krewnych, dworzan i każdego kto mógł się przyczynić do osiągania celów stawianych przez króla: duchowieństwa z papieżem Klemensem V w Awinionie włącznie, bankierów i członków możnych, wpływowych rodów. Bogaty przekrój rządzącej elity począwszy od króla na giermku skończywszy, a każdy próbujący uszczknąć coś dla siebie lub zagarnąć całość należącą do innego: władzę, majątek, namiętność. Misterna, rozległa, nierzadko tajna sieć intryg sięgająca nawet angielskiego dworu, stworzona do tych celów, była na tyle gęsta, że unikanie zastawianych intryg-pułapek decydujących nie tylko o utracie bogactw, autorytetu, wpływów, ale nawet życia, wymagało od wszystkich najwyższego kunsztu logistycznego zarówno w polityce jak i w życiu prywatnym. Śledzenie ich, bycie ich świadkiem pochłonęło mnie całkowicie.
A wszystko to ubrane w formę powieści przepełnionej spektrum uczuć od nienawiści do miłości, którą czytałam z zachłanną ciekawością, poznając zagmatwaną historię i trudne, polityczne zagadnienia w sposób niezwykle intrygujący, ale i bardzo prosty, czytelny nawet dla gimnazjalisty. Sama książka natomiast wyposażona w bogaty aparat informacyjny, ułatwiała wyjaśnienie trudniejszych pojęć czy umiejscowienie bohaterów w historii poprzez noty biograficzne i historyczne oraz drzewa genealogiczne, do których dosyć często zaglądałam, ciesząc się jednocześnie na kontynuację czytanego tomu.
http://naostrzuksiazki.pl/

Papież Bonifacy VIII powiedział o królu Francji Filipie IV Pięknym: "Na próżno jest najpiękniejszym człowiekiem na ziemi, umie bowiem tylko patrzeć na ludzi bez słowa. Nie jest człowiekiem, ani zwierzęciem, jest jak posąg." Niewiara w uczucia, które tak dobrze potrafił ukryć pod maską władcy, żyjącym ideą zapewnienia przyszłości swojemu królestwu i przede wszystkim mając na...