Kolejna „portugalska” powieść Antonio Tabucchiego. Tym razem akcja rozgrywa się gównie w Porto, w latach osiemdziesiątych lub dziewięćdziesiątych ubiegłego stulecia. Oto w miejskim parku na obrzeżach Cygan (tak w tłumaczeniu) Manolo znajduje zwłoki bez głowy. Redakcja lizbońskiego tabloidu wysyła na miejsce młodego dziennikarza Firmino, pasjonata portugalskiej literatury z lat 50-tych XX wieku i stosującego przy jej analizie metodologię węgierskiego filozofa marksistowskiego György Lukácsa. Na miejscu, dzięki wszechwiedzącej właścicielce pensjonatu, poznaje adwokata, zwanego „mecenasem Loton”, od zniekształconej formy nazwiska amerykańskiego aktora Charlesa Laughtona, grywającego często role prawników.
Towarzysząc Firminowi śledzimy dwa plany powieści – pierwszy – związany ze śledztwem, relacją z niego oraz losami osób weń uwikłanych oraz drugi – co najmniej równie ważny – rozwój osobisty i intelektualny dziennikarza.
Właśnie rozmowy Don Fernanda „Lotona” z Firminem stanowią serce powieści. Młody dziennikarz o pasji literaturoznawcy trafia bowiem na znawcę filozofii i literatury europejskiej, w tym filozofii prawa. Firmino traktuje swoje zadanie jako wypełnianie obowiązków pracowniczych. Adwokat wykonuje swoje z powołaniem i pasją. W zderzeniu tych stanowisk nie ma ani nachalnej dydaktyki ani żadnej ideologii. Bo trudno za taką uważać humanizm. W swojej mowie w sądzie Don Fernando odwołuje się m.in. do Don Kichota. Ale nie jest on jego odpowiednikiem. Przeciwstawienie się złu i zabieganie o przestrzegania praw człowieka oraz ukaranie tych, którzy je naruszają to nie walka z wiatrakami. To coś, co powinniśmy robić z wewnętrznej potrzeby. A jeśli jej nie odczuwamy, zawsze jest nadzieja, że ktoś w nas ją rozbudzi. Jak chociażby stary adwokat erudyta. Jego przedostatnie zdanie brzmi: „Proszę o tym pamiętać młodzieńcze, to jest przede wszystkim człowiek”.
Dodatkowym atutem powieści, szczególnie dla miłośników Portugalii, do których zalicza się piszące te słowa, są opisy ulic, placów, lokali i budowli Porto oraz ich historii.

Kolejna „portugalska” powieść Antonio Tabucchiego. Tym razem akcja rozgrywa się gównie w Porto, w latach osiemdziesiątych lub dziewięćdziesiątych ubiegłego stulecia. Oto w miejskim parku na obrzeżach Cygan (tak w tłumaczeniu) Manolo znajduje zwłoki bez głowy. Redakcja lizbońskiego tabloidu wysyła na miejsce młodego dziennikarza Firmino, pasjonata portugalskiej literatury z...

Bardzo dobra książka, ale zdecydowanie za krótka. Szkoda mi było, że się skończyła...

Bardzo dobra książka, ale zdecydowanie za krótka. Szkoda mi było, że się skończyła...