Za tę publikację należy postawić wydawnictwo Rebis pod pręgierzem, ponieważ szargają dobre imię znakomitego swoją drogą pisarza. Tabucchi napisał wiele znakomitych książek: "...twierdzi Pereira", "Zaginiona głowa Damascena Monteira" czy nieprzetłumaczone do tej pory "Donna di Porto Pim" oraz "I volatili del Beato Angelico". Zamiast jednak wydać coś wartościowego, oni postanowili połasić się na książkę, która nie została ukończona, stanowi raczej pierwszy szkic powieści. Podobno to jego przyjaciele nalegali, by ta wątpliwej jakości pozycja się ukazała. Toż to nie przyjaciele, lecz wrogowie. A wydawnictwo Rebis wciska kit czytelnikom. Wstyd.

Za tę publikację należy postawić wydawnictwo Rebis pod pręgierzem, ponieważ szargają dobre imię znakomitego swoją drogą pisarza. Tabucchi napisał wiele znakomitych książek: "...twierdzi Pereira", "Zaginiona głowa Damascena Monteira" czy nieprzetłumaczone do tej pory "Donna di Porto Pim" oraz "I volatili del Beato Angelico". Zamiast jednak wydać coś wartościowego, oni...

Jakze mi przykro. Do polowy ksiazka byla moim zdaniem swietna. Potem zaczela mnie nurzyc jej filozofowatosc. Realizm magiczny, za ktorym nie przepadam plus odniesienia do filozofii mandalii i kultury indyjskiej. Niestety nie podobalo mi sie, ale nie mowie, ze nie siegne juz po wczesniejsze ksiazki Antonio;) Bo siegne;)

Jakze mi przykro. Do polowy ksiazka byla moim zdaniem swietna. Potem zaczela mnie nurzyc jej filozofowatosc. Realizm magiczny, za ktorym nie przepadam plus odniesienia do filozofii mandalii i kultury indyjskiej. Niestety nie podobalo mi sie, ale nie mowie, ze nie siegne juz po wczesniejsze ksiazki Antonio;) Bo siegne;)

Nie czytałam nic wcześniej tego autora, więc nie wiedziałam czego się spodziewać. Po lekturze mam mieszane uczucia. Książka bardzo poetycka, początek dość wciągający, ale potem ten oniryczny klimat staje się irytujący. Nie wiadomo, czy miała to być baśń dla dorosłych czy może zwykła powieść, która wymknęła się spod kontroli i poniosła autora na mieliznę... Chyba słusznie autor nie zdecydował się na wydanie tej książki. Cóż, ktoś zadecydował, że trzeba to dzieło pokazać światu...

Nie czytałam nic wcześniej tego autora, więc nie wiedziałam czego się spodziewać. Po lekturze mam mieszane uczucia. Książka bardzo poetycka, początek dość wciągający, ale potem ten oniryczny klimat staje się irytujący. Nie wiadomo, czy miała to być baśń dla dorosłych czy może zwykła powieść, która wymknęła się spod kontroli i poniosła autora na mieliznę... Chyba słusznie...

Mandala jest motywem artystycznym. Wywodzi się z tradycji hinduskiej a popularnością cieszy się zwłaszcza w buddyzmie tantrycznym. Jest harmonijnym połączeniem koła i kwadratu. Połączeniem symbolu nieba, doskonałości, transcendencji i nieskończoności z symbolem ziemi i tego co związane z człowiekiem. Nazwa mandala oznacza koło życia, cały świat, święty krąg. Dla mnichów buddyjskich tworzenie a następnie niszczenie mandali stanowi drogę transformacji i jest rodzajem medytacji. Słynny psychoanalityk Carl Gustav Jung dostrzegł terapeutyczne działanie mandali, która pomaga w odzyskaniu równowagi i harmonii wewnętrznej. Tak pojmowany cel mandali – jako odzyskanie wewnętrznego spokoju – może być kluczem do zrozumienia zachowania głównego bohatera książki Tabucchiego.
Bohater, Tadeus Slowacki, zatacza kręgi. Tworzy mandalę. Zbliża się do centrum.
Tadeus jest portugalskim pisarzem polskiego pochodzenia. Poszukuje dawno nie widzianej przyjaciółki, o której słyszał, że popełniła samobójstwo. Rozmawiając z ludźmi, których znała, przemieszczając się jej śladami – przez Lizbonę Salazara, Alpy Szwajcarskie, włoską Ligurię i chińskie Makau, Tadeus chce poznać prawdę. Nie tylko o Isabel. Tadeus poszukuje „Prawdy” - przez wielkie „P”.
Obok bohatera także sam autor tworzy mandalę. Jego rozpisana na kręgi powieść obfituje w spotkania tego co ziemskie i skończone, z tym co transcendentne.
Niezwykły jest klimat powieści. Nietuzinkowi bohaterowie, niesamowite wydarzenia, tajemnica…
„Dla Isabel. Mandala” jest ostatnią powieścią Antonio Tabucchiego. Pierwszą wydaną pośmiertnie. Uważany za jednego z najwybitniejszych włoskich pisarzy współczesnych autor pisał ją w szkolnych zeszytach z czarną, impregnowaną okładką. Nazwał ją „osobliwą powieścią, dziwnym stworzeniem niczym jakiś nieznany chrząszcz w postaci skamieliny”. W istocie, jest to powieść osobliwa.

Więcej recenzji na blogu Projekt: książki http://projektksiazki.blogspot.com/

Mandala jest motywem artystycznym. Wywodzi się z tradycji hinduskiej a popularnością cieszy się zwłaszcza w buddyzmie tantrycznym. Jest harmonijnym połączeniem koła i kwadratu. Połączeniem symbolu nieba, doskonałości, transcendencji i nieskończoności z symbolem ziemi i tego co związane z człowiekiem. Nazwa mandala oznacza koło życia, cały świat, święty krąg. Dla mnichów...

Tadeus Slowacki, portugalski pisarz polskiego pochodzenia, szuka śladów po swojej przyjaciółce z dawnych lat, Isabel. Tropy wiodą go w najrozmaitsze miejsca, począwszy od Lizbony za czasów dyktatury Salazara, przez Alpy Szwajcarskie, aż po Makau. Co się stało z dziewczyną? Czy śledztwo Tadeusa przyniesie oczekiwane rezultaty? I po co tak naprawdę szuka Isabel?

To, co mnie najbardziej uwiodło w tej pozycji, to lekkość z jaką w główny wątek została wpleciona historia. Cała książka tak naprawdę opiera się głównie na wspomnieniach różnych osób, a ówczesna sytuacja polityczna Portugalii nie tylko jest tutaj tłem - tak naprawdę jest to bardzo ważny, spersonifikowany bohater, który ma znaczący wpływ na dalszy rozwój historii.

Bohaterka najważniejsza, bez której nie byłoby całej historii - czyli tytułowa Isabel - jest ukazana jako istota tajemnicza, owiana sekretami, niezależna. Tak naprawdę nikt nie wie, co się z nią do końca stało. Z biegiem opowieści dowiadujemy się o jej życiu coraz więcej, jednak nigdy to nie jest wystarczająco. Przez to staje się jeszcze ciekawszą postacią.

Całość jest pisana jednym ciągiem, bez wyraźnego dialogu, który poprzedza znak "-". Muszę przyznać, że był to ciekawy zabieg, który również zmusza czytelnika do skupienia się na lekturze. Sama miałam z nim problem może przez pierwsze 15 stron, później się przyzwyczaiłam, i przyznaję, podoba mi się.

"Dla Isabel" jest to przepiękna opowieść o poszukiwaniu przeszłości, a także samego siebie. Jest to jedna z tych książek, które idealnie współgrają wieczorem, z lampką czerwonego wina. Jest to powieść, którą chce się delektować. Na pewno wrócę jeszcze do pozostałych książek autora. Polecam!

Tadeus Slowacki, portugalski pisarz polskiego pochodzenia, szuka śladów po swojej przyjaciółce z dawnych lat, Isabel. Tropy wiodą go w najrozmaitsze miejsca, począwszy od Lizbony za czasów dyktatury Salazara, przez Alpy Szwajcarskie, aż po Makau. Co się stało z dziewczyną? Czy śledztwo Tadeusa przyniesie oczekiwane rezultaty? I po co tak naprawdę szuka Isabel?

To, co mnie...

Tadeus Slowacki, portugalski pisarz o polskich korzeniach, poszukuje swojej dawnej przyjaciółki Isabel, każdy ślad i informacja mają dla niego ogromne wydarzenie. Rozmawia więc z jej przyjaciółmi, bliskimi osobami, z którymi Isabel mogła mieć kontakt. Znalezienie jej nie jest takie łatwe jak przypuszczał, a dowody które zbiera Tadeus prowadzą go dalej... po całym świecie. Zaczyna poszukiwać w Lizbonie, ale znajduje się później także w Alpach Szwajcarskich, Ligurii i Makau. Czy w końcu uda mu się znaleźć Isabel, czego się dowie?

Tadeus odkrywa z różnych źródeł, że Isabel została sierotą, popierała wolną, aczkolwiek zakazaną poezję, a także chętnie działała politycznie. Kobieta wstąpiła do partii komunistycznej, była odważna i broniła zawzięcie swoich poglądów. Nie była uległa i słaba, gdy coś sobie postanowiła, nie było dla niej przeszkód w realizacji tego planu. Przyjaciele tęsknią za nią, jej dawna opiekunka wyznaje, że Isabel pozostała dla niej na zawsze małą dziewczynką. Isabel nie miała jednak szczęśliwego dzieciństwa, ale zyskała bliskich, którzy zawsze ciepło o niej myśleli. Nie ważne, gdzie była, ani jak potoczyły się jej losy.

Pisarz trafia na różne informacje, niektóre z nich nie są ze sobą zgodne. Jedni myślą, że Isabel popełniła samobójstwo - inni zaś odrzucają od siebie tę myśl. Tak naprawdę dla Tadeusa nie ma już to znaczenia. On podąża dalej krokami dawnej przyjaciółki, zdobywając informacje na jej temat, podróżując i spotykając nowe osoby mające z nią kontakt w przeszłości. "Ważne jest aby szukać, nieważne, czy się znajdzie, czy nie."

Ta książka nie jest bardzo wciągająca, uważam że jest przeciętna, napisana dość zwyczajnie. Składa się z kręgów, tak jak mandala zawarta w tytule. Każdy krąg to historia o zagubieniu, poszukiwaniu prawdy, szukaniu odpowiedzi na pytania o kimś ważnym. Isabel dla Tadeusa była z pewnością bardzo ważną osobą. Mimo że poznajemy ją jako kogoś tajemniczego, dowiadujemy się o niej z opowieści znajomych i bliskich, czasami sprzecznych informacji, nie jesteśmy pewni co się z nią dzieje, lub czy żyje, to jest to z pewnością postać intrygująca. Sam Tadeus jest odważny, on pragnie dowiedzieć się więcej o dawnej przyjaciółce, zależy mu na tym, aby pamięć o niej nie zaginęła, dlatego jest gotów przemierzyć cały świat aby odnaleźć Isabel, lub chociażby posłuchać opowieści na jej temat. To wydaje mi się być dobrym podsumowaniem tej książki. Ktoś żyje, do momentu gdy jest w naszych myślach i sercu, wtedy pamięć o nim nie ginie.

opinia z bloga: www.darinkr.blogspot.com

Tadeus Slowacki, portugalski pisarz o polskich korzeniach, poszukuje swojej dawnej przyjaciółki Isabel, każdy ślad i informacja mają dla niego ogromne wydarzenie. Rozmawia więc z jej przyjaciółmi, bliskimi osobami, z którymi Isabel mogła mieć kontakt. Znalezienie jej nie jest takie łatwe jak przypuszczał, a dowody które zbiera Tadeus prowadzą go dalej... po całym świecie....

No cóż, może książka nie trafiła w mój nastrój ... Jak dla mnie, zbyt dużo artystycznych ozdobników. Dialog z nietoperzem to już było dla mnie za dużo. Zmęczyłem ją do końca i tyle ...

No cóż, może książka nie trafiła w mój nastrój ... Jak dla mnie, zbyt dużo artystycznych ozdobników. Dialog z nietoperzem to już było dla mnie za dużo. Zmęczyłem ją do końca i tyle ...

Po dialogu z nietoperzem naprawdę mogło być już tylko gorzej.

Po dialogu z nietoperzem naprawdę mogło być już tylko gorzej.