Książka bardzo dobra, choć przyznam, że trochę mnie rozczarowała. Mimo woli porównywałam ją ze "Sklepem potrzeb kulturalnych" - w "Starorzeczach" zabrakło mi pulsu tamtej, wydały mi się chwilami rozwlekłe, zdecydowanie mniej spójne, jakby pietyzm autora dla przeszłości własnej rodziny nie pozwolił mu zrezygnować z żadnej informacji i odłożyć niewykorzystanego żadnego dokumentu. Wskutek tego fragmenty znakomite, wręcz porywające, sąsiadują z takimi, których brak nie zaszkodziłby pewnie całości. Dopiero w mniej więcej jednej trzeciej książka zyskuje blask, który tak mnie urzekł w "Sklepie". Czy to przypadek, że dzieje się to w chwili, gdy autor porzuca archiwa i przechodzi do rzeczy, które sam był już w stanie zapamiętać?
Druga moja wątpliwość dotyczy dość w moim odczuciu niejednolitego potraktowania historii, stanowiącej przecież tło dziejów rodziny. W niektórych miejscach potraktowana drobiazgowo, w innych - wprost przeciwnie, po wydarzeniach historycznych autor przemyka się aż zbyt pobieżnie, choć wydaje mi się, że przywołanie i nazwanie niektórych z nich mogłoby inaczej naświetlić działania i losy jednostek. Jest to dla mnie niekonsekwencja, nie wiem czym uzasadniona.
O wrażeniu jakiejś dziwnej, zaprawionej snobizmem autokreacji nie powinnam może wspominać - to chyba święte prawo autora.
Ostatni zarzut, do wydawcy: jak można było złożyć książkę czcionką o takim kroju?! Ładna, ale w nagłówkach - w bloku taki krój to męka dla oka!

Książka bardzo dobra, choć przyznam, że trochę mnie rozczarowała. Mimo woli porównywałam ją ze "Sklepem potrzeb kulturalnych" - w "Starorzeczach" zabrakło mi pulsu tamtej, wydały mi się chwilami rozwlekłe, zdecydowanie mniej spójne, jakby pietyzm autora dla przeszłości własnej rodziny nie pozwolił mu zrezygnować z żadnej informacji i odłożyć niewykorzystanego żadnego...