"Uroczysko" przeczytałam już dawno, dawno temu. Tak dawno, że mimo iż wspominam ową lekturę bardzo dobrze i nieustannie nazwisko pani Kordel przywodzi mi na myśl przesympatyczną postać pani nauczycielki, która po rozstaniu z mężem postanawia rozpocząć swoje życie od nowa, jako właścicielka pensjonatu "Uroczysko" w sudeckim Malowniczym (Malowniczem..? sama do końca nie wiem jakiej odmiany użyć powinnam w tym miejscu) to nie do końca jestem w stanie skojarzyć wszystkie wątki. Często zatem sięgałam do poprzedniej części aby uzupełnić niektóre braki w lekturze - wiedziona bowiem nie do końca przyjemnym doświadczeniem, związanym ze "Szczęściem w cichą noc" Anny Ficner-Ogonowskiej, kiedy to co chwila irytowałam się ze względu na pewną nieznajomość faktów tym razem wypożyczyłam z biblioteki oba tomy. I, jak okazało się później, słusznie zrobiłam :)

Z całą pewnością uznać można, że pisarek rzędu pani Magdaleny nie brakuje na dzisiejszym rynku wydawniczym. Zapoczątkowany chyba najbardziej wyraziście przez panią Grocholę nurt literatury typowo kobiecej, przeznaczonej dla pań w wieku różnorakim po dziś dzień cieszy się dużym zainteresowaniem. Czy to w jakikolwiek sposób umniejsza Kordel? Moim zdaniem – nie. Majka (mimo licznych podobieństw do Judyty wykreowanej w „Nigdy w życiu”) posiada tak wiele cech właściwych współczesnym kobietom, że trudno byłoby jej nie polubić i w jakimkolwiek stopniu nie utożsamić się z nią. Nieraz, pomimo znacznej różnicy wieku między nami wydaje mi się jakbym biegła zgodnie z tokiem własnych myśli. Fakt, niektóre kwestie są dość naciągane i w zbyt wyraźny sposób nasuwają skojarzenia z innymi lekturami (np. moment, w którym bohaterka szuka narzędzi mnie osobiście od razu powiązał mi się w głowie z chwilą, w której u Grocholi Judyta poszukuje wiertarki swojego socjologa) ale nie uważam żeby było to aż tak rażące. Generalnie mamy do czynienia z kobietą potrafiącą walczyć o swoje, posiadającą mocno pożądane przez płeć piękną cechy charakteru i cechującą się dużą dozą wewnętrznego ciepła i otwartości dla świata.

Kolejna kwestia to okres, w którym rozgrywa się cała akcja powieści. Boże Narodzenie to czas wyjątkowy – pojednania, rodziny, szczęścia. Akcje książek, rozgrywających się w tym czasie pachną cynamonem, mandarynkami i wszystkim tym, co większości ludzi kojarzy się z błogością. A jeśli jeszcze do tego wszystkiego opowieść taka trafia w ręce czytelnika w grudniu – o niczym więcej nie można zamarzyć. Sama spędziłam z perypetiami Majki w dłoni dwa rozkoszne wieczory, podczas których nieraz zaśmiałam się do łez. Można byłoby się w tym miejscu zastanowić, czy podobną reakcję udałoby się wywołać pani Magdalenie w innym okresie roku, ale w tym wypadku wybitnie nie chcę psuć sobie tego idyllicznego czasu i nie będę nad tą kwestią główkować zbytnio.
Autorka dysponuje przysłowiowym „lekkim piórem” potrafi zainteresować, wciągnąć bez reszty czytającego w wir zdarzeń rozgrywających się 319 stronach. Historia wręcz sama się czyta, podrozdział gładko przechodzi w drugi i nie wiadomo kiedy przestać. Polecam każdemu, zwłaszcza w ten przedświąteczny czas – jeśli tylko znajdziecie moment wśród rozgardiaszu i świątecznych ciast na chwilę z książką w ręku to „Sezon na cuda” nadaje się do tego celu idealnie. Wiem – zabrzmiało trochę jak reklama, ale trudno mi nie pisać w tym konkretnym przypadku w samych superlatywach. Więc jeszcze raz – zachęcam gorąco !

"Uroczysko" przeczytałam już dawno, dawno temu. Tak dawno, że mimo iż wspominam ową lekturę bardzo dobrze i nieustannie nazwisko pani Kordel przywodzi mi na myśl przesympatyczną postać pani nauczycielki, która po rozstaniu z mężem postanawia rozpocząć swoje życie od nowa, jako właścicielka pensjonatu "Uroczysko" w sudeckim Malowniczym (Malowniczem..? sama do końca nie wiem...