Zawsze mam problem z oceną pozycji, która jest zbiorem opowiadań, ponieważ zwykle zawiera zarówno utwory, które przypadły mi do gustu, jak i te, co były ot takie sobie. Tak było i tym razem.

Moim zdaniem najlepsze pomysły na fabułę widać w opowiadaniach „Pokój Michaela”, „Śmieszny chłopak” oraz „Cicha Przystań”. To pierwsze ukazuje spotkanie z konsekwencjami własnej decyzji zawodowej, spojrzenie na cierpienie dziecka i jego rodziny, uświadomienie tym samym, że zwycięstwo w sądzie, a sprawiedliwość, to czasem dwie różne rzeczy. Z kolei tytułowy „Śmieszny chłopak” to syn bogacza, chory na AIDS, który powraca do rodzinnego miasta, by umrzeć. Mieszkańcy małego miasteczka boją się jego choroby, unikają z nim bezpośredniego kontaktu, tylko za jego plecami intensywnie plotkują. Tak, autor znakomicie tutaj ukazał klimat i obyczaje takich miast, gdzie nietolerancja i segregacja ludzka są na porządku dziennym. Niezwykle porusza też odmalowany obraz przyjaźni ze starszą, czarną kobietą, która naraża się na wykluczenie ze społeczeństwa, tylko dlatego, że pomaga bohaterowi w jego ostatnich chwilach życia, nie zabraknie tutaj wyjawienia pewnych skrywanych sekretów. Natomiast „Cicha przystań” przykuwa uwagę pierwszoosobową narracją (w przeciwieństwie do pozostałych utworów, gdzie występuje narracja trzecioosobowa) oraz wglądem w życie w domu tzw. Spokojnej starości. Pozostałe opowiadania, niestety, nie przykuły mojej uwagi, nie znalazłam w nich nic dla siebie.

Bohaterowie to wachlarz różnorodnych postaci: dobrych i złych, mamy tu: cwanych prawników, niepozornych urzędników, osoby nieuleczalnie chore, elokwentnego przestępcę, spryciarzy i kanciarzy. Finały opowiadań często są przewrotne, zaskakujące, w środku znajdziemy gamę emocji: przyjaźń, nienawiść, zemstę, obraz tego, do czego posunie się człowiek, by poprawić swoją sytuację materialną. Wprawdzie wszystko charakteryzuje lekki styl, czasem taki z przymrużeniem oka, ale pisarzowi (notabene znanemu z o wiele lepszym utworów) udało się przemycić sytuacje, które dają do myślenia- szczególnie w tych opowiadaniach, o których wspomniałam na początku.

Jeżeli masz ochotę na inne spojrzenie na twórczość Grishama, ciekawią Cię ludzkie wybory i jego konsekwencje- chcesz przy tym zastanowić się nad życiem oraz poznać plejadę różnorodnych postaci to zapraszam do zapoznania się z opowiadaniami zawartymi w „Powrót do Ford County: opowieści z Missisipi” autorstwa Johna Grishama.

Publikacja również na http://wybranyswiathistorii.blogspot.com/

Zawsze mam problem z oceną pozycji, która jest zbiorem opowiadań, ponieważ zwykle zawiera zarówno utwory, które przypadły mi do gustu, jak i te, co były ot takie sobie. Tak było i tym razem.

Moim zdaniem najlepsze pomysły na fabułę widać w opowiadaniach „Pokój Michaela”, „Śmieszny chłopak” oraz „Cicha Przystań”. To pierwsze ukazuje spotkanie z konsekwencjami własnej...