"-(...)Czym jest komunizm, jak nie marzeniem całego narodu? Jeśli jedna osoba marzy o utopii, to pozostaje wyłącznie marzycielem. Jeśli jednak marzą o tym całe masy staje się to rzeczywistością.
- Komunizm zdaje się marzeniem, z którego ludzie się otrząsają." (str. 272-273)
Chyba ten cytat oddaje wszystkie uczucia jakimi darzę komunizm. Nie jest to bezgraniczne, ślepe uwielbienie, ale nienaturalna, wręcz chora i mocna fascynacja tym dziwnym zjawiskiem jakiem było ZSRR. Bo dla mnie 'prawdziwy' socjalizm i 'prawdziwe' dążenia do komunizmu były tylko tam. Ta książka mimo, że pisana przez Anglika świetnie oddaje realia tamtych czasów. Czasów upadku i początku końca ZSRR.
Tuż po Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej, Stalin wzywa do siebie grupę pisarzy science fiction, miedzy innymi Konstantyna Skworeckiego. Chce, by napisali oni powieść, ale inną od wszystkich. Powieść o obcych atakujących ziemię. Po kilku miesiącach pracy przychodzą jednak rozkazy, by przerwać pracę nad zaawansowaną już powieścią. Wiele lat i papierosów i wódki potem, Skworecki spotyka swego dawnego przyjaciela Iwana-Jana, który próbuje go przekonać, iż scenariusz z ich książki nie tylko się spełnia, ale i stoją za nim nie ludzie tylko obcy. I to promieniujący! (Co było pomysłem Konstantyna.) Główny bohater jakoś nie daje temu wiary. Jednak to nie koniec dziwnych wydarzeń dnia tamtejszego. Po drodze napatacza się bowiem amerykański scjentolog, a taksówkarz zamiast do domu wiezie Kostię do klubu szachowego. Skworecki wpada w sam środek jakiejś zagmatwanej tajemnicy. I co najgorsze wszyscy próbują mu wmówić, że UFO istnieje i że na dodatek promieniuje. Musi on jednak podjąć tę dziwną grę, bo z KGB żartów nie ma. Tym bardziej z towarzyszem Frenklem, towarzyszem Rudzielcem i wołowatym towarzyszem Trofimem, który nie bardzo kojarzy niektóre fakty. Ta książka w pewnych momentach śmieszy do łez, a w pewnych przynosi smutne refleksje nad stanem Rosji i jej ludności w tamtych czasach.

"-(...)Czym jest komunizm, jak nie marzeniem całego narodu? Jeśli jedna osoba marzy o utopii, to pozostaje wyłącznie marzycielem. Jeśli jednak marzą o tym całe masy staje się to rzeczywistością.
- Komunizm zdaje się marzeniem, z którego ludzie się otrząsają." (str. 272-273)
Chyba ten cytat oddaje wszystkie uczucia jakimi darzę komunizm. Nie jest to bezgraniczne, ślepe...