Nie lubię książek "dla bab", ale nie mogłam nie zapoznać się z twórczością najlepiej sprzedającego się pisarza we Francji. Po lekturze z bólem utwierdzam się w przekonaniu, że ludzie nie wiedzą, co dobre.

"Kim byłbym bez ciebie" jest dla mnie jak przeciętna amerykańska produkcja filmowa. Wszystko jest takie... ograne. Zacznijmy od bohaterów - to chodzące stereotypy. Mamy tu stereotypowego glinę, stereotypowego arcyzbrodniarza i stereotypową zagubioną dziewczynę. Gliniarz to oczywiście niechlujny cynik, co niejedno w życiu widział, arcyzbrodniarz to oczywiście bogacz, który jeździ bryką Bonda i wszędzie potrafi się włamać, a dziewczyna jest oczywiście na zewnątrz niesamowicie twarda i stawia czoła przeciwnościom, a w środku tylko małym króliczkiem, który pragnie być kochany. Na domiar złego narrator cały czas próbuje wmówić czytelnikom jak wyjątkowy jest każdy z bohaterów, jak bardzo nietypowy, jak inny od wszystkich. Najgorsze jest chyba jednak to, że postacie nie budzą w czytelniku sympatii. W ogóle nie interesowały mnie ich losy, co więcej, budzili we mnie taką niechęć, że życzyłam im jak najgorzej.

Narracja to kolejny powód do narzekań. Jeszcze nigdy nie widziałam narracji tak dziwacznej, w tym negatywnym sensie. Raz jest czas teraźniejszy, raz czas przeszły, raz dialogi zapisywane klasycznie, raz jak w skrypcie rozmowy. Nie ma to żadnej konsekwencji. Po prostu jest. Co za absurd? Do tego dochodzi sypanie banalnymi i nic nie wnoszącymi cytatami, wplatanie wątków drugoplanowych postaci, które prowadzą donikąd i - najgorsze z najgorszych - nieustanne LANIE WODY. Duża część tekstu to po prostu puste słowa. Słowa absolutnie pozbawione głębi (a czasem może i sensu) za to wyeksponowane niczym złota myśl - od akapitu i nowej linii. I to chyba jest najsmutniejsze.

Wydane toto po królewsku - prezentuje się jak pokaźna księga, a tymczasem na jednej stronie jest raptem tylko trochę tekstu za to napisanego czcionką dla niedowidzących. Dzięki temu książka gruba i można ją sprzedać dużo drożej.

Fabuła to przede wszystkim NIESAMOWITY zbieg okoliczności. Przy czym słowo "niesamowity" akcentuję z przekąsem. Pierwsza część historii (początek romansu) jest nijaka, druga część historii (Paryż) jest okropna, dopiero od momentu, gdy wszystko zaczyna rozgrywać się na lotnisku robi się ciekawie. Tamte sceny i sam pomysł z odlotami życie-śmierć bardzo mi się podobał i to właśnie dzięki niemu moja ocena to 4/10. Wielka szkoda, że autor nie skupił się na nim i nie stworzył z niego osobnej historii. Byłaby z pewnością znacznie lepsza niż tak słaby kryminał przeplatany niby "wyjątkowym" romansem.

Nie lubię książek "dla bab", ale nie mogłam nie zapoznać się z twórczością najlepiej sprzedającego się pisarza we Francji. Po lekturze z bólem utwierdzam się w przekonaniu, że ludzie nie wiedzą, co dobre.

"Kim byłbym bez ciebie" jest dla mnie jak przeciętna amerykańska produkcja filmowa. Wszystko jest takie... ograne. Zacznijmy od bohaterów - to chodzące stereotypy. Mamy...