Nie rozumiem porównań do książki "Cień wiatru" ponieważ, oprócz miejsca akcji nie ma żadnego innego podobieństwa. Rzecz dzieje się między innymi w Barcelonie, ale na tej podstawie nie można tworzyc takiego porównania. Być może porównanie do ksiązki Zafona miało zrobić większą reklamę ale przez to wielu czytelników może czuć się zawiedzionych nie odnajdując w "Hiszpańskim smyczku" tego co dawał Zafon. Ale teraz o książce. Chwilami żałowałam, że nie potrafię wyobrazić sobie dźwięków. Czytając niektóre fragmenty miałam wrażenie, że wszystko dookoła mnie tańczy, słowa wprowadzały pewną radość, spokój. Specjalnie, by bardziej odczuć jej klimat włączałam w trakcie czytania koncerty symfoniczne. To dodawało książce jeszcze większego smaku. Pięknie opisana historia głównego bohatera, często wzruszająca ale i wywołująca uśmiech na twarzy. Jednak, to trzeba przyznać, chwilami czytało się ją dość ciężko. Mimo tego autorka oddawała niesamowicie nastrój bohaterów. Jednym słowem powieść mnie zauroczyła.

Nie rozumiem porównań do książki "Cień wiatru" ponieważ, oprócz miejsca akcji nie ma żadnego innego podobieństwa. Rzecz dzieje się między innymi w Barcelonie, ale na tej podstawie nie można tworzyc takiego porównania. Być może porównanie do ksiązki Zafona miało zrobić większą reklamę ale przez to wielu czytelników może czuć się zawiedzionych nie odnajdując w "Hiszpańskim...