Książka napisana ponad 30 lat temu z myślą o młodym czytelniku. Historia młodości Franciszka, chłopaka, który wbrew woli ojca porzuca rodzinną wieś i wyjeżdża, aby uczyć się w liceum i następnie studiować w Warszawie. Franek mieszka wraz z rodzicami i dwoma braćmi w małej nadbużańskiej wsi. Codzienność chłopców to pomoc dla ojca w prowadzeniu gospodarstwa, głównie praca na roli oraz uczęszczanie do szkoły. Wszyscy chłopcy dobrze się uczą i po kolei opuszczają dom rodzinny, aby wyjechać na studia. Odbywa się to wbrew woli ojca, który liczy na to, że któryś z synów przejmie po nim prowadzenie gospodarstwa. Kiedy w domu pozostaje tylko Franek, ojciec postanawia, że zakończy on naukę na podstawówce i będzie przyuczał się do uprawiania roli. Chłopak sprzeciwia się woli ojca i rozpoczyna naukę w liceum. Rozgniewany ojciec odmawia mu jakiejkolwiek pomocy. Franek dopina jednak swego i zostaje lekarzem. Chłopak jest wrażliwy, widzi, że ojcu jest ciężko samemu uprawiać ziemię, żal mu ciężko pracującej wraz z ojcem matki, ale czuje, że nie nadaje się do roli, jaką przeznaczył mu ojciec. Tak gdzieś od połowy książki nie mogłem się już oderwać od lektury.

Lubię literaturę z PRL, tą zaangażowaną (ale nie systemowo), poruszającą jakieś ważne problemy. Teraz już się tak nie pisze. I niewiele osób czyta takie książki. Wielka szkoda, bo uczą wrażliwości, empatii, otwierają oczy na problemy innych. Mój 11-letni syn zanudziłby się przy tej książce. Ja ją w każdym razie polecam.

Książka napisana ponad 30 lat temu z myślą o młodym czytelniku. Historia młodości Franciszka, chłopaka, który wbrew woli ojca porzuca rodzinną wieś i wyjeżdża, aby uczyć się w liceum i następnie studiować w Warszawie. Franek mieszka wraz z rodzicami i dwoma braćmi w małej nadbużańskiej wsi. Codzienność chłopców to pomoc dla ojca w prowadzeniu gospodarstwa, głównie praca na...