Tak ciężko powiedzieć swojej żonie, że zostało się puszczonym w trąbę przez poprzednią narzeczoną? Ujawnienie źródła swoich humorów i pretensji wydaje się natomiast jeszcze trudniejsze.
Główni bohaterowie są wkurzający. Oczekują od siebie nawzajem szczerości, mimo, że nie stronią od sekretów i niedomówień. Hipokryci. Jednak czy nie tacy właśnie jesteśmy? Ludzka dusza jest jak kruche szkło - łatwo ją zranić i trudno nam obnosić się ze szpecącymi ją rysami. Niezależnie od płci. Niepewność uczuć ukochanej osoby potrafi wpędzić w paranoję.
Zastanawia mnie dlaczego Dair wypomniał Jennie romans z przyjacielem z tylko raz. Przecież widział ich w dwuznacznej sytuacji. I co? Po prostu odpuścił? Czy może od początku w to nie wierzył? Może coś mi umknęło.
No i zakończenie, kiedy Jenna mówi mężowi, że zostanie ojcem jest jakieś takie... Nie wiem. Drętwe?

Tak ciężko powiedzieć swojej żonie, że zostało się puszczonym w trąbę przez poprzednią narzeczoną? Ujawnienie źródła swoich humorów i pretensji wydaje się natomiast jeszcze trudniejsze.
Główni bohaterowie są wkurzający. Oczekują od siebie nawzajem szczerości, mimo, że nie stronią od sekretów i niedomówień. Hipokryci. Jednak czy nie tacy właśnie jesteśmy? Ludzka dusza jest...